In een wereld belegerd door onrust, dacht Jacob Rothman dat hij een toevluchtsoord had beveiligd.
De heer Rothman, 52, groeide op in Californië, maar heeft meer dan twee decennia doorgebracht in China, toezicht houden op fabrieken die grillaccessoires en andere keukenartikelen maken voor Walmart en retailers over de hele wereld. Ruim voor de rest van de zakenwereld greep hij de druk met betrekking tot de relatie tussen zijn geboorteland en degene waar hij zijn bedrijf runt.
President Trump gebruikte zijn eerste termijn om tarieven op te leggen over de invoer uit China. President Joseph R. Biden Jr. heeft dat beleid geavanceerd. De pandemie stelde de valkuilen van de Amerikaanse afhankelijkheid van Chinese fabrieken bloot voor een scala aan goederen, van onderdelen voor ventilatoren tot basisgeneesmiddelen.
De heer Rothman en zijn bedrijf, Velong Enterprises, hadden de vraag naar alternatieven voor de Chinese industrie correct verwacht. Hij had een joint venture gesmeed in Vietnam en nog twee in India. Hij had een volledige fabriek opgezet in Cambodja. Komt wat er ook was, dacht hij, hij kon de productie verschuiven om zijn blootstelling aan tarieven, conflicten en natuurrampen te beperken.
“Ik dacht dat ik het spel echt voor was,” zei de heer Rothman deze week, nog steeds de schok absorbeerde van het enige dat hij niet had zien aankomen – een echte tsunami van tarieven die tientallen landen tegelijk raakten. “Het is apocalyptisch,” zei hij. “Mensen weten niet wat ze moeten doen.”
Zelfs nadat het Witte Huis vorige week de meeste tarieven op elk land had gepauzeerd behalve China, bleef de heer Rothman geschokt. “Wat betekent ‘veilig’ zelfs meer?” zei hij. “Met een chaos-eerste buitenlands beleid, is zelfs Zuidoost-Azië misschien niet langer immuun.”
Hij ging ervan uit dat de tarieven uiteindelijk aan de regio konden worden opgelegd toen de Trump -regering Zuidoost -Azië behandelde als een uitbreiding van Chinese zakelijke belangen.
Een van de blijvende effecten van de scherp geëscaleerde handelsoorlog van de heer Trump was de effectieve afscherming van veilige havens. Aangezien wereldwijde supply chains de afgelopen jaren een reeks crises hebben geconfronteerd – van tarieven tot pandemische verstoringen tot obstakels tot verzending in het Panama- en Suez -kanalen – hebben multinationale bedrijven die hun goederen aan de Verenigde Staten verkopen aan de Verenigde Staten hebben getracht hun kwetsbaarheid te beperken tot problemen in een enkele plaats door hun fabrieksproductie te verspreiden.
Apple verschoof de productie van enkele van zijn iPads en airpods naar Vietnam, terwijl hij meer van zijn iPhones in India maakte. Walmart verplaatste bestellingen naar India en Mexico vanuit China. Nike, Samsung en andere grote merken hebben de productie overgedragen van Chinese fabrieken naar andere landen om Amerikaanse tarieven te voorkomen.
Het brede salvo van de Trump -regering leek deze week die strategie te decimeren. De Amerikaanse import uit China wordt geconfronteerd met rechten van 125 procent. De taken op de invoer uit Vietnam zouden stijgen tot 46 procent, en Cambodjaanse goederen confronteerden de tarieven van 49 procent. India werd geconfronteerd met 27 procent heffingen.
Op dit moment heeft het pauzeren van veel tarieven China uniek kwetsbaar gemaakt. Maar importeurs zijn zich bewust dat heft op de rest van de wereld – en vooral Zuidoost -Azië – kunnen worden nieuw leven ingeblazen. Het resultaat is chaos, verbijstering en vertraging die stijgende consumentenprijzen voorziet.
“Supply chains vereisen langetermijnplanning die bijna onmogelijk is in de huidige omgeving,” zei Ryan Petersen, chief executive van Flexport, een wereldwijd logistiek bedrijf gevestigd in San Francisco. “Zoveel bedrijven zijn verlamd en verlangen naar stabiliteit.”
Dat beschreef de staat van het spelen voor Mr. Rothman, en de keukenartikelen die zijn fabrieken maken. Een majoor van de universiteit die als training als rabbijn beschouwde, merkt hij nu dat hij de ‘spatel rabbi’, oproepen van angstige klanten over de hele wereld. Zo recent als vorige maand ging hij naar een grote Huishoudelijke handelsbeurs in Chicago, waarbij hij een stand heeft gezet met zijn Indiase partners achter een banner die de voordelen van hun geografische diversiteit aankondigde: “De veiligste supply chain op de planeet bouwen.”
“Ik dacht dat we de oplossing zouden worden,” zei de heer Rothman.
Vervolgens onthulde de heer Trump de reeks enorme nieuwe belastingen op Amerikaanse invoer.
De heer Rothman was vooral geschokt door de tarieven op Cambodja, gezien zijn geschiedenis met de Verenigde Staten-het Amerikaanse tapijtbombing van het land tijdens de oorlog in Vietnam, en legde de grond voor de genocidale Khmer Rouge, gevolgd door decennia van isolatie en armoede.
Terwijl het nieuws van de tarieven vorige week weergalmde, vertraagde een grote retailer een bestelling van $ 5 miljoen, zei de heer Rothman. Andere klanten kunnen afgewerkte goederen in zijn magazijnen behouden, in de hoop op een versoepeling van de tarieven. Hij verwacht dat bestellingen de komende zes maanden maar liefst 30 procent zullen vertragen.
De heer Rothman worstelt om de omwenteling te bestrijden met het veronderstelde beleidsdoelstellingen – de Amerikaanse afhankelijkheid van China beperken, terwijl de fabrieksproductie thuisbrengt naar de Verenigde Staten.
Hij stuurt uit uitnodigingen om te overwegen om fabrieken in de Verenigde Staten te bouwen, bijvoorbeeld in Mississippi, Utah of Pennsylvania. Walmart heeft een programma dat fabrieken helpt opgezet in zijn thuisstaat, Arkansas. Maar het bouwen van een fabriek overal in de Verenigde Staten lijkt riskant.
Hoe kan hij een Amerikaanse fabriek uitrusten, gezien de forse tarieven die nu de import van apparatuur en machines van over de hele wereld bereiken? Hoe kan hij genoeg mensen inhuren in een tijdperk van massale deportatie van immigranten?
Het bouwen van een fabriek is een dure en langdurige propositie. Als een toekomstige Amerikaanse regering het beleid wijzigt, zouden de concurrenten van de heer Rothman lagere landen kunnen gebruiken om hun goederen te maken, terwijl hij vastzit aan een duurdere opstelling-een recept voor falen.
“We kiezen om de vier jaar presidenten,” zei de heer Rothman. “Fabrieken duren minstens zo lang om de bouwkosten te herstellen. En als de wereld verandert, en we kunnen niet langer op een kosteneffectieve manier in de VS produceren, wat doe ik dan met een fabriek in de VS?”
