Het zijn vier rechte overwinningen voor de Montreal Canadiens terwijl ze een indrukwekkende duw maken in de richting van een play -off plek. De Canadiens hadden in de derde periode drie rechte doelpunten nodig om de Philadelphia Flyers met 3-2 nipt te verslaan. Montreal ligt nu vier punten voor op de New York Rangers voor de laatste Wild Card -plek.
Wilde paarden
Dit zag eruit als een moeilijke nacht. De flyers speelden goed. De Canadiens werden stymied. Het veranderde allemaal in iets meer dan een minuut vroeg in de derde periode.
Twee regels werden veranderd omdat de vrouw van Josh Anderson een baby kreeg. Plots bevonden Jake Evans en Brendan Gallagher zich samen. Gallagher gaf het door aan Evans met een geweldige twee-op-één pass, maar Evans miste.
Ze bleven bestaan. Evans won de puck opnieuw. Hij voedde Gallagher vooraan. Gallagher brak het hoog in de verre hoek. Hij pakte de Canadiens -top toen de menigte uitbrak voor zijn 20e van het seizoen. Montreal had het eindelijk gebonden.
Kort daarna nam Lane Hutson het over de blauwe lijn. Meestal zoekt hij hier naar een pass, en de verdediger dacht het ook. Het verrassingselement was dat hij het naar de hoek bracht. Nu dacht iedereen in het gebouw Pass. Hutson schoot vanuit de hoek in de bovenste plank. Het was een gruwelijke invalshoek. Hutson vond het.
Een schot van de bank van de Canadiens -spelers toonde aan dat ze allemaal in principe gobsmacked waren dat Hutson vanuit die hoek had gescoord. Zelfs zijn teamgenoten kunnen niet geloven wat dit kind kan bereiken. Hutson met punt nr. 63 van het seizoen op doel nummer zes.
Het was nog steeds dicey. De Canadiens hadden nog een laat nodig, maar het zag er niet goed uit toen ze een penalty moesten doden, totdat de kapitein het overnam. Nick Suzuki was alleen, maar slaagde erin om een fly-by achter het net te nemen. Hij ging verder, nog steeds onaangeroerd, viel op een knie, stond op, schoot en telde zijn 83e punt van het seizoen.
Suzuki deed het. Hij bereikte eindelijk dat punt-per-game plateau. Hij heeft het team op zijn schouders genomen. Sinds de vier landen breken, heeft Suzuki 31 punten in 20 wedstrijden. Hij zei tegen zijn GM tijdens de pauze: “Verkoop niemand bij de deadline. Laten we in plaats daarvan de play -offs maken”. Hij heeft hen misschien naar dat beloofde land geleid.
Een ander geweldig verhaal is dat het de eerste wedstrijd was voor Oliver Kapanen na een uitstekend seizoen in Zweden. Kapanen had 35 punten in 36 wedstrijden voor Timra. Een punt-per-spel is een absolute prestatie in de verdedigende Zweedse Hockey League. Slechts drie spelers hadden een punt per spel in de hele competitie.
Kapanen viel gewoon verlegen van het doel, maar hij had een enorm seizoen. Het was het eerste seizoen waar zijn aanval eindelijk doorbrak. Kapanen had twee uitstekende kansen om de aanval in de NHL in zijn terugkeer naar het rooster van Canadiens te houden.
Meer dan de kansen was echter het complete spel dat hij tegen de Flyers liet zien. Kapanen bracht zoveel intelligentie in zijn spel. Hij was altijd aan de rechterkant van de puck. Hij respecteerde de noodzaak om een laag risico te maken om zijn vrienden nooit in de problemen te brengen.
Ontvang dagelijks nationaal nieuws
Haal het topnieuws van de dag, politieke, economische en actuele krantenkoppen, op uw inbox opgeleverd eenmaal per dag in uw inbox.
Kapanen was ook in staat om veel puckgevechten te winnen met een goede balans en goede positionering. Alles aan zijn spel werkte. Hij moest ook die eerste wedstrijd spelen in het midden waar hij niet naar alle misplaatst keek om voor zijn eigen zone te zorgen voor positionering.
Dit seizoen hebben Owen Beck, Kirby Dach, Alex Newhook en Kapanen auditie gedaan voor die centrumpositie. Vanuit een puur 200-voet gezichtspunt is het beste Kapanen. Niet waarschijnlijk op aanval, maar op verdediging. Houd er echter rekening mee dat dit een kleine steekproefgrootte is van slechts een dozijn spellen voor Zweden en één game hier.
Op basis hiervan krijgt hij meer uiterlijk. Het wordt volgend seizoen een interessante strijd in de middenpositie. Als Kapanen in het midden intelligent is, zal hij die plek winnen met Newhook en Dach op weg naar de vleugels. Het belangrijkste in het midden is smarts. Kapanen heeft het.
Wilde geiten
Op NHL -niveau zijn het de kleine dingen die het verschil maken in succes versus falen. Een element dat de betere speler bezit, is een concept dat dupliciteit belangrijk is. Dat je tegenstander voor de gek houdt, is absoluut van vitaal belang voor succes.
Het beste voorbeeld hiervan is Lane Hutson. Alle games lang, elke wedstrijd, Hutson is zijn tegenstander voor het misleiden om de verkeerde beslissing tegen hem te nemen. Zijn beweging waar hij opzij gaat terwijl hij ijs schaatst, blijft zijn checker vertellen dat hij hem teruggaat, maar hij niet. Hij doet het terug, maar dan heeft hij een heel vel ijs voor hem terwijl hij zijn tegenstander achter zich heeft achtergelaten.
De no-look pass van Nick Suzuki is een ander voorbeeld. Suzuki heeft de kunst van dubbelhartigheid geleerd die zoveel heeft betekend voor zijn succes. Suzuki zal vaak de puck in het hoge slot aan de rechterkant hebben waar hij kijkt om te schieten, maar gaat dan naar links naar een wijd open Cole Caufield of Patrik Laine. De doelman probeert nog steeds lateraal te bewegen, maar hij is te laat vanwege die bedrog.
Dat brengt ons bij Juraj Slafkovsky die zoveel goed doet, en als hij dat element van dupliciteit aan zijn spel zou toevoegen, zou het zoveel betekenen. Een perfect voorbeeld was Slafkovsky in de tweede periode toen hij een duidelijke blik op het net voor een schot had.
Het schot was daar. Sommigen kunnen hem zelfs bekritiseren omdat hij niet vanuit zo’n goede plek schiet. Er was echter niets mis met de pas aan Suzuki aan zijn linkerkant. Het was een goede keuze. Suzuki was ook open, maar 15 voet links, dus de keeper had veel werk te doen om daar te komen.
Dat is waar het probleem binnenkomt. De hele tijd Slafkovsky boog zijn lichaam voor een pass en leek ook naar een pass. Toen de doelverdediger al vierkant was voor Suzuki, was dat de reden. Slafkovsky telegrafeerde zijn acties.
Dit is wat ervaring met zich meebrengt. Binnenkort zal hij leren dat wat hij moet doen, zijn hoofd naar beneden moet zetten, handelen alsof hij gaat schieten, naar de keeper kijkt, die keeper naar hem toe kijkt en dan niet eens naar Suzuki kijkt terwijl hij naar hem over gaat. De doelman heeft geen enkele kans om de opslag te maken.
Dit is het verschil tussen 1-0 en 1-1. Dit is het verschil tussen winnen en verliezen. Dit is het verschil tussen een seizoen van 50 punten en een seizoen van 75 punten. Hij zal erachter komen. Zijn lijnmaat en hoofdcoach laten hem waarschijnlijk al film zien. Het is slechts een kwestie van tijd. Hij is pas 21.
Wilde kaarten
Hoewel het niet gegarandeerd is, lijkt het erop dat de Two First-Round Draft-picks in juni in juni de 16e en 17e in het algemeen zullen zijn. De eigen pick van Canadiens is misschien wel het laagste geplaatste team om de play -offs te maken. De Calgary Flames kan het beste record zijn om de play -offs niet te maken.
Uitgaande van die middentientallen, laat de Canadiens op een interessante plek achter. Dit is geen goed ontwerp in het midden van de tieners. Dit is geen Cole Eiserman op 20 en Michael Hage op 21 soorten trek zoals vorig seizoen. Een sterke daling van het talent gebeurt rond de tiende pick.
Meestal registreert de geschiedenis van de geschiedenis dat er een hit rate van 60 procent van NHL -speler is en acht procent kans op ster. Dit jaar kan dat slechts 40 procent kans zijn op een NHL -speler.
Dat betekent dat de Canadiens deze picks misschien niet zoveel willen begeren als die ze gewoonlijk doen. Dit kan het jaar zijn om dat ontwerpkapitaal te gebruiken om creatief te worden.
Er zijn twee opties: gebruik de twee primeurs om een tweedelijns centrum te verwerven via spelershandel, of pakking de twee primeurs voor één hogere eerste via een handel in picks.
De eerste optie is eerder besproken. Het is een handel die een wederopbouwteam verleidt dat zich realiseert dat hun roosterspeler oud wordt voordat hun team weer playoff wordt. Dat wederopbouwteam zou proberen de twee picks om te zetten in jonge roosterspelers.
De Canadiens hebben niet meer roosterspelers nodig. Ze hebben spelers van topklasse nodig. De diepte van de Canadiens op hun NHL -rooster en in hun prospectpool is de afgunst van de competitie.
De tweede optie is een moeilijkere verkoop, maar het is mogelijk met misschien een zoetstof als een prospect dat Montreal zich kan veroorloven om te handelen. GM Kent Hughes zou proberen de 16 pick, de 17 -pick en een vooruitzicht te combineren om naar de top tien van het ontwerp te gaan.
In dit scenario heeft Hughes een speler in gedachten, dus deze handel zou waarschijnlijk tijdens de eerste ronde op de ontwerpvloer worden gedaan. Hij zou proberen een team te interesseren dat drie activa aan die selectie moet krijgen die in het proces één hoger gerangschikte activa opgeeft.
Het draait allemaal om wat de specifieke behoefte is. Een herbouw in zijn opkomende podium heeft spelers nodig – veel van hen. Een herbouw van zijn volwassenheid heeft een gericht actief nodig. Dat doelwit voor Montreal is een tweedelijns centrum. Als er een beschikbaar is van een hogere kwaliteit op de acht of negen plek, is dit een ruil die voor iedereen kan werken.
De top-vijf zijn onaantastbaar. Niemand gaat een deal sluiten met Hughes die Michael Schaefer, Michael Misa, James Hagens, Porter Martone of Anton Frondell opgeeft. Het tweede niveau heeft echter goed talent. Er zijn daar spannende doelen, maar die doelen zullen door de 16 -pick zijn verdwenen.
Het wordt een interessante zomer. Die twee primeurs zullen in het spel zijn. Hughes zal proberen zijn volume picks en prospects te gebruiken om zich te richten op dat tweedelijnscentrum dat de Canadiens naar een serieuze mededinger verheft.
