Pussy Riot – voor zichzelf, hun fans en zelfs academici – zijn niet alleen een muziekgroep.
“Ze zijn meer dan alleen een band,” legde fan Matthew Lipke uit, wachtend buiten hun recente show in Lee’s Palace in Toronto. “Ze zijn als een beweging.”
Voor anderen die op weg zijn naar de Riot Days -tour van het Collective, was het sentiment hetzelfde: de nummers zijn goed, maar de Russische muzikanten vertegenwoordigen een proteststreak, met belang zowel in hun thuisland als hier in Canada.
“Ik denk dat Pussy Riot een ongelooflijk voorbeeld biedt van activistische kunst die daadwerkelijk onderdeel kan worden van de populaire cultuur,” voegde filmmaker, geleerde en curator toe – en collega -fan die in de rij wachtte – Marusya Bociurkiw. “Dat, denk ik, hebben ze een soort van.”
Boodschap begon met aanklachten in Rusland
Die boodschap begon zijn begin in 2012, toen de punkrockers werden beschuldigd van “hooliganisme gemotiveerd door religieuze haat” na het filmen van een “punk gebed” protestvideo in een kathedraal. Het doelwit van hun protest was zowel de Russisch -orthodoxe kerk als de Russische president Vladimir Poetin, de eerste van wie zij beschuldigden van corruptie bij het ondersteunen van de laatste.
Het was van dat evenement dat hun publieke imago vasthield-kleurrijke balaclava-dragende activisten die zich uitspreken voor LGBTQ+ -rechten, en tegen wat zij zagen als autocratie en antidemocratische acties.
En kort na dat protest kwam het evenement dat leidde tot hun grootste publiciteit: oprichters van Nadezhda (Nadya) Tolokonnikova en Maria (Masha) Alyokhina werden twee jaar gearresteerd en gevangengezet. Een derde lid – Yekaterina (Kat) Samutsevich – werd op dezelfde manier gearresteerd, maar kort daarna vrijgelaten. Een rechter in Moskou veroordeelde hen later dat jaar en zei dat ze ‘grof sociale orde hadden ondermijnd’.
‘Hoogwatermarkering van Russische oppositieactiviteiten’
De terugslag was wijdverbreid en bijna onmiddellijk. Wereldregeringen beschouwden de straffen als onevenredig, overmatig hard en een schending van fundamentele rechten en vrijheden.
“Het was waarschijnlijk het hoogwatermarkering van Russische oppositieactiviteiten,” zei Seva Gunitsky, universitair hoofddocent politieke wetenschappen aan de Universiteit van Toronto. De liberale houding van de groep tegen Poetin en proberen te presenteren wat zij vonden waren schendingen van burgerrechten in het land aan een internationaal publiek was een eye-opening oorzaak Célèbre – met name buiten Rusland.
“Het was een van de eerste keren dat het idee van een liberale Russische oppositie het westerse bewustzijn binnenkwam,” zei hij. “Het toonde aan het Westen dat er in de eerste plaats een oppositie is, en er is een actieve liberale oppositie in Rusland. Maar ook dat ze zeer verbonden zijn met het Westen en dezelfde waarden vertegenwoordigen.”
Dertien jaar, talloze arrestaties en veel nieuwe leden later (tientallen mensen kunnen worden beschouwd als onderdeel van Pussy Riot, zoals het feministische kunstcollectief gelooft dat iedereen een deelnemer kan zijn) die boodschap blijft bestaan.
De tour bestaat uit gelijke delen spelen en concert; Het eerste etappe was gebaseerd op het gelijknamige boek van Alyokhina, met details over haar ervaringen in het Russische criminele systeem. De huidige show is gebaseerd op haar tweede boek, dat in 2025 wordt uitgebracht, met details over haar ervaringen na de gevangenis, met de aandacht van protesten, onderdrukking en het verhaal van de Russische oppositieleider Alexei Navalny, die op 47-jarige leeftijd stierf in een gevangenis in Siberië in 2024.
De opbrengst zal gaan ter ondersteuning van de Oekraïense hulp en Russische politieke gevangenen. Hun Canadese concertdata markeren de eerste internationale uitvoeringen van de groep sinds de show eerder dit jaar in München werd gelanceerd.
Maar naarmate de show doorgaat – zijn huidige been heeft de helft van zijn shows in Canada – is hun aanwezigheid in hun thuisland afgenomen.
Alyokhina ontvluchtte Rusland in 2022, vermomd als voedselkoerier. Ze stond destijds onder huisarrest – als onderdeel van een van de vele aanklachten die bij de leden van de groep werden geheven terwijl de regering van Poetin zich op de dissidentie had ingesteld.
Dat kwam tot een hoogtepunt na de volledige invasie van Rusland in Oekraïne, lanceerde datzelfde jaar. Sindsdien betekenden nieuwe wetten het verspreiden van informatie die inging tegen het verhaal van de regering over de oorlog zou kunnen leiden tot straffen van maximaal 15 jaar gevangenisstraf.
President Vladimir Poetin schrapt zijn greep op media en informatie in Rusland en ondertekent een nieuwe wet die journalisten zou kunnen zien die tot 15 jaar gevangenisstraf werden veroordeeld voor het afdwalen van het goedgekeurde verhaal van het land over wat er in Oekraïne gebeurt.
Met die straf die boven hun hoofd hing, volgde de meerderheid van Pussy Riot de voorsprong van Alyokhina in de vlucht. Tegelijkertijd verdwenen liberale oppositie alles behalve in het land, zei Gunitsky.
“In Rusland hebben groepen als Pussy Riot tegenwoordig heel weinig cultureel kapitaal,” zei hij. “Groepen die vroeger dingen deden, zoals naar concerten gaan door Pussy Riot zijn zeer gemarginaliseerd, gearresteerd of gewoon het land verlaten – samen met miljoenen mensen die misschien enige affiniteit hebben gevoeld voor liberale waarden.”
Vergelijkbaar thema in Canada
Ze hebben in plaats daarvan wortel gevonden in het westen. Dat geldt ook in Canada, zei Gunitsky, waar de “punk rock -esthetiek” van rebelleren tegen wat kan worden gezien als een pestende regering – in dit geval de Verenigde Staten – een zekere mate van sympathie heeft gevonden.
De in Edmonton geboren muzikant Margø, die opent voor Pussy Riot, ziet de oorzaak van het collectief als even belangrijk voor activisten in Noord-Amerika. Omdat hun specifieke anti-putin-boodschap is uitgegroeid tot een meer wijdverbreide steun van gemarginaliseerde groepen over de hele wereld, zei ze dat ze hoopt dat leden van het publiek dat sentiment mee naar huis kunnen nemen.
“Ik hoop dat ze zich geïnspireerd voelen om een positieve verandering in de wereld aan te brengen,” zei ze. “En hopelijk verlaat iedereen in de kamer die de energie van ‘iedereen thuishoort. Iedereen moet zich veilig voelen. En ik wil dat in mijn dagelijkse leven dragen.'”
En het uitzenden van die boodschap uit het pussy Riot -podium, zei Margø, is een van de grootste onderscheidingen van haar carrière.
“Het is heel inspirerend om te onthouden dat, weet je, er zoveel kracht in onze woorden is. Er is zoveel kracht in de kunst,” zei ze.
“[It’s important for] Mensen met een platform als Pussy Riot – of zoals ikzelf – om op dat podium te kunnen staan en mensen eraan te herinneren dat … er is veel om voor te vechten, en er is nog een lange weg te gaan. “
