Wanneer een fietser de Trek Madone SLR 9 AXS Gen 8 voor het eerst ziet, lopen de volgende gedachten door hun hoofd, meestal in deze volgorde:
“Wat een mooie fiets.”
“Verdomme, dat ziet er heel snel uit.”
“De eigenaar van deze fiets is extreem serieus over fietsen en heeft een zeer genereus budget voor fitness -uitrusting.”
Inderdaad, bijna elk gesprek dat ik had terwijl hij op weg was op de Madone begon en eindigde met het uiterlijk en prijskaartje van de fiets. En om een goede reden.
Een glanzende fiets
Laten we het voor de hand liggende uit de weg ruimen. Dit is een dure en zeer high-tech fiets, die wordt verkocht op $ 15.999. Een deel van het prijskaartje is de technologie – dit is een fiets die op de bloedingsrand van technologie rijdt. En een ander deel is het Project One -icoon “Tête de la Course” Paint Job op de fiets; Minder-flashy opties beginnen bij $ 13.499. (En als $ 15.999 uw budget niet breekt, is er een nog leukere pictogram “Stellar” -schema voor een extra $ 1.000.) Dat is een behoorlijk cent, maar geen ongebruikelijke prijs in de wereld van hoogwaardige racefietsen. Als u bijvoorbeeld winkelt voor een Cervélo S5 of gespecialiseerde S-Works Tarmac SL8, ziet u dezelfde prijskaartjes.
Madone is de prestatiegerichte racefiets van Trek en de Gen 8 is de nieuwste en beste van de in Wisconsin gevestigde fietsfabrikant. Het is meer aerodynamisch dan de Gen 7 (met een paar aero-waterflessen) en een paar honderd gram zwaarder dan Trek’s onlangs stopgezette Emonda klimgerichte fiets.
Ik legde bijna 1.000 mijl op de Gen 8 Madone gedurende een periode van twee maanden, het op de wegen rond Chicagoland rijden. Ja, het land hier is behoorlijk vlak, maar naar het noordwesten zijn er een aantal mooie rollen, waaronder een paar korte beklimmingen met cijfers die 10 procent naderen. Die beklimmingen gaven me een idee van het vermogen van de Madone op heuvels.
