Tijdens een 24-uurs swing door Kopenhagen vorige maand, ontmoette Eric Slesinger ingenieurs die maritieme drones maakten, ontwikkelaars van oorlogsplanningsoftware en een adviseur van de NAVO. Hij had onlangs Londen bezocht voor een diner met een senior Britse inlichtingenambtenaar en zou binnenkort naar het Noordpoolgebied gaan om te leren over de technologieën die extreme klimaten aankonden.
Het ingepakte schema lijkt vaker voor de heer Slesinger in zijn voormalige baan als officier bij het Central Intelligence Agency. Maar nu was er veel vraag naar de 35-jarige toen hij zijn spionagebureau-referenties in een carrière liep als durfkapitalist die zich richtte op het plotseling relevante gebied van defensie en nationale veiligheidstechnologie in Europa.
“Dit gebeurt allemaal met Warp Snelheid,” zei de heer Slesinger, die acht startups van de verdediging heeft gesteund en met nog een aantal meer heeft onderhandeld.
Terwijl president Trump de toekomst van de trans-Atlantische relatie ter discussie gooit, hebben regeringen in heel Europa plannen geschetst om mogelijk honderden miljarden euro’s uit te geven aan wapens, raketverdedigingsprogramma’s, satellietsystemen en andere technologieën om hun legers opnieuw op te bouwen. Technologen, ondernemers en beleggers racen om te profiteren van de bestedingstoestellen door nieuwe startups van de defensie te creëren.
Weinigen hebben vier jaar geleden aandacht besteed toen de heer Slesinger naar Madrid verhuisde met het idee dat Europa de defensie -uitgaven drastisch zou moeten verhogen, omdat de Amerikaanse militaire bescherming niet als vanzelfsprekend kon worden beschouwd. Nu zien zijn voorspellingen er goed uit. Na de inhuldiging van de heer Trump, die volgde op zijn nederlaag van vice -president Kamala Harris bij de verkiezingen van november, noemden leden van zijn administratie Europa “zielig” en militaire mooches van de Verenigde Staten.
“Of Trump nu won of Harris of iemand anders, het feit zou zijn gebleven dat er een inhaal van technologie is die moet gebeuren in Europa,” zei de heer Slesinger tijdens het lopen tussen vergaderingen in Kopenhagen vorige maand. “Misschien wordt het op bepaalde manieren versneld, maar dit was een lange tijd aan de komst.”
De heer Slesinger bevindt zich nu in de ongewone positie van een voormalige Amerikaanse inlichtingenofficier die probeert te profiteren van de geplande militaire transformatie van Europa. Zijn eenmans durfkapitaalbedrijf, 201 Ventures, voltooit een fonds van $ 22 miljoen om te investeren in jonge startups op het kruispunt van technologie en nationale veiligheid.
De eerste investeringen van de heer Slesinger omvatten een maritiem drone-bedrijf in Zweden, een maker van productietechnologie in Groot-Brittannië, een kunstmatig inlichtingenbedrijf in Griekenland en een hypersonische voertuigstart-up in Duitsland.
De Verenigde Staten hebben een lange traditie van investeren in verdediging-Silicon Valley is gedeeltelijk gestart met de financiering van Pentagon-en hebben de opkomst van verschillende militair gerichte startups gezien, zoals Palantir en Anduril. Europa heeft minder successen gehad, deels omdat defensiegerelateerde bedrijven zo onethisch werden beschouwd dat veel beleggers daar weigerden geld achter zich te laten zetten.
“Er is dit ontwakende moment geweest, en het zal resulteren in een dramatische toename van uitgaven in defensie-, beveiligings- en veerkrachttechnologie,” zei Chris O’Connor, een partner bij het NAVO Innovation Fund, een 1 miljard euro -technologiefonds begon met geld van 24 leden van de Noord -Atlantische Verdragsorganisatie, hoewel de Verenigde Staten, hoewel de Verenigde Staten.
Het NAVO -fonds is de grootste financiële steun van het bedrijf van de heer Slesinger. De heer O’Connor zei dat de nationale veiligheidservaring van de heer Slesinger hem ideaal maakte voor het identificeren van bedrijven met technologie die overheidscontracten konden winnen.
“Hij gaat uiteindelijk een cruciale rol spelen,” zei de heer O’Connor.
Mr. Slesinger groeide op net buiten Washington, DC, en ging naar Stanford. Daar was hij een opvallende in het werktuigbouwkundige programma, zei Craig Milroy, co-directeur van Stanford’s Product Realization Lab, waar studenten hardware-ideeën kunnen workshop.
Terwijl veel van de Stanford -klasgenoten van Mr. Slesinger banen verkenden met Apple of Google, keek hij elders. “Hij kwam op een dag naar mijn kantoor en zei:” Ik solliciteer om lid te worden van de CIA “, zei de heer Milroy. “Dat is nooit eerder gebeurd.”
De heer Slesinger is Cagey over zijn vijf en een half jaar die bij de CIA werkt, maar met zijn technische achtergrond, zei hij, werkte hij onder meer Q-achtige cijfers van de James Bond-films, geeks die op de achtergrond actief zijn om technische problemen voor inlichtingenofficieren in het veld op te lossen.
“Stel je voor dat je een student bent, een soort nerdingenieur, en dan ga je op deze plek waar je een workshopachtige mogelijkheden van een kerstman hebt,” zei hij. “Intelligentieproblemen zijn echt moeilijk, ze zijn knoestig, en je voelt een echte verantwoordelijkheid om iets te doen om het probleem op te lossen. “
In 2019 stapte de heer Slesinger terug van het bureau om naar de Harvard Business School te gaan. Hij bracht ook een zomer door met het werken voor het Venture Capital Fund van de CIA, In-Q-Tel.
Rond deze tijd raakte hij gefixeerd op het idee dat Europa zijn militairen opnieuw moet opbouwen na een generatie lage investeringen. De Verenigde Staten gaven in 2024 ongeveer $ 880 miljard uit aan defensie, meer dan het dubbele van wat andere landen in de NAVO gecombineerd hebben uitgegeven.
Met de Verenigde Staten gericht op China, was de heer Slesinger ervan overtuigd dat hij het einde van het zogenaamde vredesdividend zou zien, waardoor Europese landen sinds de Tweede Wereldoorlog meer aan sociale diensten en pensioenen hebben uitgegeven, in plaats van aan tanks en straaljagers.
De invasie van Rusland in Oekraïne in 2022 kristalliseerde zijn stelling verder. Vervolgens begon hij het European Defense Investor Network, dat nu ongeveer 125 beleggers, ondernemers en beleidsmakers omvat. Vorig jaar begon hij 201 Ventures.
In het begin had hij moeite om financiering op te werpen omdat veel investeerders weigerden militaire technologieën te steunen. Maar uiteindelijk zamelde hij geld in van de NAVO en vond adviseurs, waaronder Eileen Tanghal, die toezicht hield op het kantoor van In-Q-Tel in Londen; David Ulevitch, een algemene partner bij het onderneming van Silicon Valley, Andreessen Horowitz; en de auteur Sebastian Mallaby.
In de afgelopen 12 maanden heeft de heer Slesinger, die ook een Italiaans paspoort heeft van de wortels van zijn familie, naar 15 landen gereisd. Tijdens een recente reis naar het Noordpoolgebied reed hij op een sneeuwscooter naar een afgelegen gebied dat in aanmerking kwam voor het testen van nieuwe stroombronnen en een communicatietechnologie. In Zwitserland bezocht hij de krachtigste deeltjesversneller ter wereld.
In februari was de heer Slesinger in Duitsland voor de veiligheidsconferentie van München toen vice -president JD Vance een zinderende toespraak hield die Europa bekritiseerde. Binnen enkele weken hebben Duitsland, Frankrijk, Groot -Brittannië en andere Europese landen toegezegd om de militaire uitgaven enorm te verhogen, gealarmeerd dat ze niet langer op de Verenigde Staten konden rekenen als een betrouwbare bondgenoot.
“Het voelde als een zeeverandering,” zei de heer Slesinger, die de toespraak van Mr. Vance in een hotel in de buurt keek. “Je kon het voelen terwijl hij sprak.”
Hoeveel van de nieuwe uitgaven start-ups zullen bereiken, is onduidelijk. Raketten, munitie en straaljagers zijn waarschijnlijk hogere prioriteiten dan technologie van kleine, niet -geteste bedrijven.
De heer Slesinger zei dat het jaren zou duren om succes te meten, maar hij verwacht zijn $ 22 miljoen fonds in de komende twee jaar door te brengen en is al begonnen met nadenken over het verhogen van een groter bedrag. In de afgelopen maanden is hij doorspekt met velden van Europese ondernemers die plotseling geïnteresseerd zijn in het maken van militaire technologie.
Voor zowat iedereen die hij in Europa ontmoet, is er een zeurende vraag: werkt hij echt niet meer voor de CIA?
“Ik ben echt uit!” zei hij.
