Het gezondheidssysteem vergeet dat tuberculose alleen geen medische aandoening is; Het bestaat en wordt gevochten in een sociale context en binnen gezinnen en gemeenschappen. Foto alleen gebruikt voor representatiedoeleinden
Het is World TB Day opnieuw op 24 maart en ondanks Bold Claims Tuberculosis (TB) blijft een van de meest dringende wereldwijde gezondheidsuitdagingen, die onevenredig de gemarginaliseerde gemeenschappen beïnvloeden. Ondanks dat het te voorkomen en te behandelen is, blijft TB een belangrijke tol eisen van de mensheid. Volgens het wereldwijde tuberculoseport 2024 van de Wereldgezondheidsorganisatie, ontwikkelden naar schatting 10,8 miljoen mensen actieve tuberculose in 2023, wat resulteerde in ongeveer 1,25 miljoen doden wereldwijd. Hoewel medische vooruitgang in de behandeling en diagnose van tbc een cruciale rol spelen, kunnen ze alleen tuberculose elimineren. Wat we nodig hebben is de kracht van gemeenschapsbetrokkenheid om tbc -preventie, tijdige diagnose, behandeling van behandeling en publiek bewustzijn te waarborgen. Het gezondheidssysteem vergeet dat tuberculose alleen geen medische aandoening is; Het bestaat en wordt gevochten in een sociale context en binnen gezinnen en gemeenschappen. Dit maakt actieve gemeenschapsparticipatie een fundamenteel onderdeel van een effectieve TB -reactie.
Dus wat betekent gemeenschapsbetrokkenheid bij tbc -zorg? Het gaat om de meest getroffen – tuberculose getroffen, overlevenden, gezinnen, gemeenschappen en organisaties van grassroots. Hun deelname is essentieel op meerdere niveaus- bij het co-ontwerpen van zorgmodellen, het vormgeven van bewustmakingscampagnes en het creëren van behandelingsondersteuningsprogramma’s die zowel de medische maar ook de sociale en economische barrières in tuberculose aanpakken.
Als we geleefde ervaringen van degenen die door tuberculose worden getroffen, integreren in onze gezondheidszorgrespons, kunnen gemeenschappen lacunes, uitdagingen en ook wat voor ondersteuningssystemen nauwkeurig definiëren, welke berichten nodig hebben, welke berichten met hen resoneren en hoe het beste diensten te ontwerpen om billijke toegang tot zorg te garanderen. De rol van gemeenschappen is niet alleen om ideeën bij te dragen, maar ook om actief deel te nemen aan TB -zorg zelf. Overlevenden kunnen bijvoorbeeld een sleutelrol spelen bij het sensibiliseren van gezondheidswerkers en vrijwilligers, waardoor ze de geleefde realiteiten van de getroffen, waardig, stigmavrije diensten kunnen begrijpen, bereiken degenen die ze het meest nodig hebben.
Community Engagement is de sleutel tot het verminderen van het stigma
Naast het verbeteren van de toegang van de zorg, speelt gemeenschapsbetrokkenheid ook een cruciale rol bij het verminderen van TB-gerelateerd stigma. Stigma blijft een van de grootste barrières voor vroege diagnose en behandeling, omdat angst voor discriminatie getroffen individuen vaak ontmoedigt om medische hulp te zoeken of over hun ervaringen te spreken. Overlevende belangenbehartiging en familie- en gemeenschapsgestuurde verhalen kunnen de publieke percepties van tuberculose transformeren, de discussies rond tuberculose normaliseren en mensen aanmoedigen om vroeg actie te ondernemen.
Ondanks de duidelijke voordelen blijft zinvolle betrokkenheid van de gemeenschap bij het beleid van de tbc afwezig. Personen die getroffen zijn door tuberculose zijn uitgesloten van belangenbehartiging, beleidsvorming en communicatie -inspanningen als gevolg van aanhoudend stigma. Bovendien vinden nationale tbc-programma’s het vaak moeilijk om leden van de gemeenschap te integreren in hun medische, door deskundige geleide kaders, waardoor kansen voor betrokkenheid van de basis worden beperkt.
Vaak wordt de participatie van de gemeenschap gereduceerd tot tokenisme, waarbij betrokkenheid alleen wordt gezocht voor validatie in plaats van gelijk partnerschap. Ook, zonder adequate financiering en institutionele ondersteuning, worstelen grassroots-organisaties om impact te creëren en langdurige verandering teweeg te brengen. Veel nationale tuberculose-programma’s werken nog steeds in een rigide, top-down structuur, waar beleid wordt gecreëerd zonder betekenisvolle input van de gemeenschappen die ze willen dienen. Deze ontkoppeling verzwakt de algehele effectiviteit van tuberculose -programma’s en houdt barrières voor zorg in stand.
Waar het model heeft gewerkt
Er zijn opmerkelijke voorbeelden waarbij gemeenschapsgestuurde initiatieven met succes de kracht van gemeenschapsbetrokkenheid hebben aangetoond. In India hebben overlevenden tegen TB (SATB) India’s eerste overlevende belangenbewegingen effectief opgevoed en gepleit voor patiëntenrechten, beleidsveranderingen, ondersteuning van voedings- en geestelijke gezondheidszorg en publiek bewustzijn. In Zuid -Afrika heeft het Desmond Tutu TB -centrum onderzoek, gemeenschapsparticipatie en beleidsbelangencampagne gecombineerd, met innovatieve programma’s zoals de campagne “Kick TB”, die voetbal gebruikt om schoolkinderen te informeren over tb. Deze initiatieven bewijzen dat wanneer gemeenschappen leiderschapsrollen krijgen in de TB -reactie, ze duurzame verandering kunnen stimuleren.
Betrokkenheid van de gemeenschap moet opnieuw worden bedacht als een co-creatief proces in plaats van een perifere activiteit. Het is tijd dat getroffen gemeenschappen voorop lopen in de beleidsvorming, waardoor hun geleefde ervaringen in elke fase in interventies vormt. Training en capaciteitsopbouwen moeten een tweerichtingsproces zijn, waarbij nationale tbc-programma’s net zoveel van leden van de gemeenschap leren als ze technisch onderwijs bieden. Bovendien is financiële investeringen essentieel-niet alleen in medische diensten, maar ook in door de gemeenschap geleide belangenbehartiging, onderwijs en structurele hervormingen die lokale organisaties in staat stellen eigendom te nemen van TB-programma’s.
De strijd tegen tuberculose vereist een verschuiving in de mentaliteit die de getroffen die eerst worden getroffen, vóór cijfers. Dit is een moeilijke overgang. Medische interventies alleen zullen tuberculose niet elimineren. Door degenen die getroffen zijn in het centrum van TB-beleid, zorgverlening en onderzoek te plaatsen, kunnen we weg van tokenisme en de richting van het opnieuw definiëren van het tbc-zorgparadigma, waardoor het empathisch, billijk en persoonsgericht is. Alleen door echte partnerschappen, gedeelde besluitvorming en aanhoudende investeringen te bevorderen, kunnen we een toekomst creëren waarin tuberculose niet langer een wereldwijde dreiging van de volksgezondheid is.
((Chapal Mehra is specialist in de volksgezondheid en de convenor van overlevenden tegen TB (SATB), een collectief van overlevenden, voorstanders en experts die werken aan tuberculose en gerelateerde comorbiditeiten. Vashita Madan is de communicatiebeleid met SATB. chapal.mehra@gmail.com)
Gepubliceerd – 21 maart 2025 06:00 AM IST
