De stroom24:24Waarom is ‘genoeg’ niet ‘enuf’ gespeld? De absurditeit van Engelse spelling
Heb je je ooit afgevraagd waarom “koor” en “leugenaar” rijm, maar “gelach” en “dochter” niet? Of waarom “naaien” en “nieuw” eruit zien alsof ze moeten matchen, maar niets hetzelfde klinken, terwijl “kernel” en “kolonel” precies hetzelfde worden uitgesproken?
De Engelse spelling is beroemd inconsistent, en voor de in New York gevestigde schrijver en redacteur Gabe Henry, die gekke inconsistentie een diepere nieuwsgierigheid veroorzaakte.
“Ik heb altijd op een gematigde manier geworsteld met spelling, en ik ben wat je waarschijnlijk een goede speler zou noemen,” vertelde Henry De stroom ‘S Host Matt Galloway.
“Dus ik denk dat daar iets inherent mis in zit – dat je een goede speler in de taal zou kunnen zijn en er nog steeds mee worstelt.”
In zijn nieuwe boek, Genoeg is enuf: onze mislukte pogingen om Engels gemakkelijker te spellenHenry onderzoekt de lange geschiedenis van spellingshervorming. Het boek duikt in de inspanningen van taalkundigen, schrijvers en denkers die probeerden Engels fonetischer en logischer te maken – vaak tegen grote persoonlijke en professionele kosten.
“Hoe meer ik in de vereenvoudigde spellingsbeweging groef, de artikelen, de archieven, de letters, de tijdschriften onderzocht, ik realiseerde me hoe rijk en complex het eigenlijk was,” zei hij.
Hij sprak met Galloway over zijn onderzoek. Hier maakt deel uit van het gesprek.
Waar begint die vereenvoudigde spellingsbeweging?
De eerste vereenvoudigde speler was een man genaamd Orman. Hij woonde in de 12e eeuw in Engeland en hij was een monnik.
Zijn vroege poging om spelling te vereenvoudigen was eigenlijk een veel gecompliceerdere manier van spelling. Destijds was het echte probleem met spelling hoe een lange klinker te duiden versus een korte klinker. Dus het woord “spar”, spar, versus het woord “vuur”.
Op dat moment hadden ze niet het gemak van de stille “E” aan het einde van het woord “vuur” dat we vandaag zouden gebruiken.
De oplossing van Orman was dus om een tweede “R” toe te voegen wanneer er een korte klinker is.
Dat ging niet aan. En het was enkele honderden jaren van stilte in de vereenvoudigde spellingshervormingsgemeenschap tot [the] 1500s. Ze stellen ideeën voor nieuwe alfabetten voor, voor nieuwe letters, voor meer fonetische woorden van woorden.
Het was echt de late jaren 1700 toen deze beweging echt van start ging.
Waarom explodeerde het toen?
Een Het belangrijkste gebeurde in de relatie tussen Amerika en Engeland, en dat was de revolutionaire oorlog – Amerika verklaart zijn onafhankelijkheid van Engeland.
Het vecht om zijn vrijheid. Het wint het.
Dan zijn er in de jaren 1780 deze discussies over nu we onze onafhankelijkheid hebben gewonnen, hoe gaan we onszelf onderscheiden van de cultuur van onze onderdrukkers?
Een van de manieren waarop ze zich wilden onderscheiden, was in taal. Er waren enkele mensen in de vroege Amerikaanse Republiek die het Engels volledig wilden vervangen door het Frans. Er waren andere mensen die het wilden vervangen door het Grieks.
Maar een jonge man genaamd Noah Webster kwam op dit idee om onze spelling te vereenvoudigen.
Op deze manier zouden Amerikanen anders spellen dan de Engelsen, en daarom zouden we onze taalkundige onafhankelijkheid verklaren.
Wat deed [Webster] specifiek willen doen?
Zijn idee was om alle stille letters uit te schakelen en zoveel mogelijk woorden te fonetiseren, zoals spelling “lach” LAF, of “liefde” luv, of “genoeg” enuf. Het gaat maar door.
En hij schreef een essay waarin dit werd uitgelegd. Een jaar later schreef hij een heel boek geschreven in deze nieuwe spelling.
Hij werd bespot, hij werd bespot en hij werd genegeerd.
En daarom trok hij zijn voorstel in. Het veroorzaakte een aantal andere hervormers die hierin geïnteresseerd waren, maar Noah Webster zelf liet die vereenvoudigde spellingspoging achter.
Waarom denk je dat hij is bespot?
Ik denk dat er iets inherent grappigs en belachelijk is aan het uiterlijk van vereenvoudigde spelling.
Het kondigt alleen maar aan als deze verdomde, lage klasse, ongeschoolde versie van taal.
Als je het een kind vraagt, een vijfjarige om het uit te klinken, gaan ze je die vereenvoudigde spellingsversie geven.
En dat was de bedoeling van Noah Webster. Hij wil dat spelling logisch is. Hij wil dat het wetenschappelijker, wiskundiger is. Hij vond het hier niet leuk dat we uit de wetenschappelijke revolutie komen, en we brengen gevoel en wetenschap en logica in elk ander aspect van onze cultuur behalve taal.
In het boek praat je over hoe spellingshervorming werd geassocieerd met niet alleen deze kerel en zijn eenpersoonsbeweging, maar andere vormen van tegencultuur en protestbewegingen die veel mensen om hen heen hadden. Wat was daar aan de hand?
In het midden van de 19e eeuw had de vereenvoudigde spellingsbeweging de neiging om overlappend te worden met deze andere tegenculturele bewegingen.
Laten we zeggen dat je in 1850 een spellingshervormer was. Er was een sterke kans dat je ook betrokken zou zijn bij de beweging voor alcoholtemperance, voor vegetarisme, voor mystiek [and] homeopathie.
En het meest prominent van alles was afschaffing. Zoveel abolitionisten beschouwden vereenvoudigde spelling als een hulpmiddel om geletterdheid tussen nieuw bevrijde slaven te versnellen.
In de jaren na de burgeroorlog zouden veel spellingshervormers, en zelfs enkele voormalige slaven, het zuiden reizen die de beginselen van fonetiek onderwijzen, de spelling vereenvoudigd naar deze nieuw bevrijde gemeenschappen.
Het idee onder deze abolitionisten was niet dat ze wat down of dumbed -versie van spelling van spelling aan nieuw geletterde mensen gaven.
Het idee was dat ze een modernere spelling kregen, mogelijk de spelling van de toekomst – hier staan we op deze afgrond van een mogelijke taalkundige revolutie, en de eerste mensen die dat been zouden krijgen, zijn deze mensen die niet de gelegenheid hebben gehad om hun hele leven te lezen of te schrijven.
Maar het was niet alleen iets Amerikaans, toch? Dit is gebeurd – enige hervorming van spelling – in het huis van de Engelse taal, in het Verenigd Koninkrijk.
Ja, dit was niet beperkt tot Amerika. Dit was niet beperkt tot één soort sociale hervormer. Het interessante van vereenvoudigde spelling is dat welke vooroordelen of overtuigingen of prioriteiten je er al in gaat, je de neiging hebt om het naar je terug te zien.
Als je Noah Webster bent aan het begin van de Amerikaanse Republiek, zul je een vereenvoudigde spelling zien voor zijn patriottische waarde, een manier om afstand te nemen van de cultuur en taal van je onderdrukker.
Als je een abolitionist bent, zul je het zien vanwege zijn sociale hervormingswaarde.
Als u een geld-ingezet bent aan het begin van de 20e eeuw, bezit u misschien een krant of een fabriek, ziet u vereenvoudigde spelling voor het vermogen om de productiviteit en efficiëntie te verbeteren en die kosten in de marges af te scheren, dingen zoals inkt besparen, papier besparen en tijd besparen, tijd besparen, geld besparen.
Aan het einde van het boek praat je over waar we nu zijn met taal. Hoe hebben telefoons en computers en de manier waarop we communiceren nu het gesprek veranderd rond hoe we dingen spellen?
De digitale wereld beweegt snel.
Over het algemeen fokt internet kortere en snellere inhoud om ons tempo van het leven te ontmoeten.
Er zijn Tiktok en Snapchat en YouTube shorts. IN tekstgebaseerde media, Twitter, sms, acroniemen en andere korte, snelle communicatie. De pure efficiëntie van deze digitale technologie selecteert gewoon voor deze kortere spelling, deze meer informele manier om met elkaar te communiceren.
Typen “hoewel” als tho, of “jij” als de letter U bent nu heel gebruikelijk.
En deze exacte hervormingen zijn gedurende honderden jaren tientallen keren voorgesteld door tientallen hervormers.
Het verschil is dat er is Er is nu weinig weerstand omdat het bottom-up is. Het wordt geduwd door iedereen die een telefoon in hun handen heeft. Het wordt niet geduwd van een elite intellectuele hervormer aan de top.
Wanneer ze aan zijn eigen apparaten worden overgelaten, neemt taal natuurlijk dat eenvoudiger pad op. Het is democratischer. Elke keer dat we aan onze vriend typen, de letter k in plaats van “OK”, bijvoorbeeld, nemen we er nu allemaal aan deel. En daarom is het informeel. Het is onbewust.
Ik denk dat dat zal leiden tot de hervormingen op lange termijn waarop die vroege hervormers hadden gehoopt.
