Op papier, Clair obscur: expeditie 33 lijkt niet op te vallen te midden van een recente golf van prestige RPG’s, van de nieuw gepolijste hoge fantasie van de Elder Scrolls IV: Oblivion remake aan de middeleeuwse oorlogvoering van de 15e -eeuwse bohemia in Kingdom Come: Deliverance II. Ten eerste zijn de fantastische veroveringen zich afgespeeld in een wereld die doet denken aan de Belle époque -periode van Frankrijk, een tijdperk dat bekend staat om zijn economische welvaart en radicale artistieke bewegingen, van art nouveau tot expressionisme. Voeg een vleugje melodrama en een emotioneel achtergrondverhaal toe, en de setting ervan lijkt op een medley van games die plaatsvinden in vaag Europese werelden zoals zoals Hebzucht,, Bloodborne, En Onteerd. Tegelijkertijd, Expeditie 33 Beschikt over een turn-based vechtsysteem geïnspireerd door Japanse RPG’s zoals Final Fantasy En Dragon QuesT.
Dit alles wil zeggen Expeditie 33 risico’s lijken banaal en cliché. Het afweren van onmogelijke kansen in een wereld, waar iedereen zijn zeer imposante wapens aan je hoofd wil slingeren te midden van middeleeuwse ruïnes, is tegenwoordig niet zo uniek. Maar Expeditie 33 wordt niet ineengedraaid door de afkomst van RPG’s die eerder kwamen. In plaats daarvan toont het een gevoel van rustig vertrouwen en begrijpt het dat de sleutels van het genre – verhaal en gevechten – verschillend genoeg moeten zijn om een aangrijpend verhaal te weven.
Dit wordt belichaamd in de proloog, die zijn tijd kost om de emotionele inzet van het spel te ontvouwen. In het begin ben je voorgesteld aan de Scraggly-maar-Charismatische Gustav, die nerveus is over zijn ontmoeting met ex-partner Sophie. Afgezien van het doorlopen van de basis van gevechten, brengt Gustav de eerste helft van het hoofdstuk door aan een ontspannen wandeling met haar langs de boulevard van de stad, terwijl ze zich een weg banen naar de haven. Het is dan dat de verwaandheid van het spel wordt onthuld: de schilder, een kwaadaardig, onsterfelijk wezen, wordt een keer per jaar wakker om een aantal te schilderen op een enorme monoliet, die de slinkende bevolking van de stad afslaat. Wanneer dit gebeurt, verdwijnt iedereen van die specifieke leeftijd gewoon in bloemblaadjes. Het is een moment dat gemakkelijk in mawkishness kan tippen, maar een voelbaar gevoel van melancholie gaat in. Een brok in je keel blijft hangen.
Deze scène zet de toon voor de rest van Expeditie 33. Je leidt een groep gedoemde expedities zoals Gustav, die aan een laatste poging beginnen om de schilder te stoppen. Het zou gemakkelijk zijn geweest Expeditie 33 Om in een eindeloze cyclus van verschrikkelijke hopeloosheid te storten, maar er is een oprecht gevoel van verwondering in reizen voorbij het kleine stadje Lumiere en naar de enorme uitgestrektheid van zijn grotere, fantasmagorische wereld.
Eén landschap heeft torenhoge roze koralen en glinsterende zeeflora, zwaaiend als onderwaterranken, met borrelende stromen die uit de grond opstaan. Een ander toont de overblijfselen van Art Nouveau -architectuur, met vervallen gebouwen vol met elegante rondingen en bloemenpatronen, evenals marmeren gezichten gesneden op hun oppervlakken. Het is alsof deze landen, ooit rijk aan geschiedenis en biodiversiteit, al lang zijn verwoest door een cataclysmische oorlog. Ondanks de dreigende dreiging van een zekere dood, waren zelfs de expedities onder de indruk van de schilderachtige verleidelijke van hun omgeving, bijna heel blij om op zo’n glanzende reis te zijn.
Even – en onverwacht – schitterend is het gevecht van de game. Ontmoetingen beginnen meestal met de bemanning die een aantal monsterlijke titanen raakt met een eerste, levendige klap (of, in pech gevallen, met vijanden die erin lopen), en worden getransporteerd naar een grandioze arena. Deze scènes zijn prachtige tableaus, met elke aanval afgebeeld met de finesse en bloei van stijlvolle zwaardgevechten.
Expeditie 33De turn-based gevechten van de turn lijken bedrieglijk eenvoudig. U kunt elke beurt opdrachten geven aan elke expeditioner, die hun eigen indrukwekkende reeks bewegingen hebben. De ruggengraat van de aanvallen van Gustav is bijvoorbeeld zijn prothetische arm, waardoor hij zijn aanvallen kan opladen en vervolgens een krachtige finisher kan landen. Terwijl een andere expeditioner, Lune, het Mage -archetype belichaamt met verschillende elementaire spreuken tot haar beschikking.
Een rimpel toevoegen aan deze turn-based formule is dat vijandelijke aanvallen kunnen worden ontweken en gepareerd. Wanneer u meteen getimed bent, kunt u hiermee meer actiepunten verzamelen voor het uittrekken van een reeks aanvallen of het lanceren van een tegenbeweging. Het uitvoeren van triermanoeuvres zoals deze zijn ongelooflijk bevredigend. Een perfect getimede parry kan gemakkelijk het tij van gevechten keren, waardoor u een enorme hoeveelheid schade kunt toebrengen. Dat wil niet zeggen dat gevechten gemakkelijk zijn; Het uitvoeren van deze bewegingen, op het juiste moment, is afhankelijk van uw begrip van vijandelijke bewegingen, van wie sommigen vatbaar zijn voor het veinzen van hun aanvallen. De meeste vijanden presenteren zelfs hun eigen wendingen om te bestrijden, waardoor elke worsteling aanzienlijk wordt.
Afbeelding: Sandfall Interactive
Het toevoegen van wat tactische diversiteit om te bestrijden zijn picto’s, dit zijn items die de expeditioners kunnen uitrusten om hun aanvallen te buffen. Dit is verreweg een van de slimste trucs Expeditie 33 heeft zijn mouw op. Er zijn genoeg om op de kaart te verzamelen, zodat u elke expeditioner verder kunt aanpassen aan een specifieke, voorkeursopbouw. Gustav’s overbelasting, bijvoorbeeld, vereist dat hij een vlaag van melee -aanvallen landt om de vaardigheid op te laden, dus ik geef er de voorkeur aan hem uit te rusten met picto’s die de potentie van zijn aanvallen vergroten.
Dit is hoe Expeditie 33 Hiermee kunt u subtiel de cadans van gevechten verfijnen. En dan is er de vreugde van de sleur; Als een vijand te overweldigend blijkt te zijn, kun je altijd door gammele banden van mechanische titanen ploegen voor ervaringspunten. Dat komt omdat het ritueel van het slijpen Expeditie 33 is diep cerebraal, in plaats van gedachteloos, met elke ontmoeting een aanzienlijke, maar toch overweldigende uitdaging. Plus, slingerende enorme zwaarden en zeesters aan de hoofden van de monsterlijke reuzen van Expedition 33 – vergezeld van een opwindende, sfeervolle soundtrack – laat je aanvallen landen met een echt vlezige dreun. Vechten is een grootse, verbazingwekkende affaire.
Er is nog veel meer te zeggen over de pure extravagantie van Expeditie 33. De karakters dragen tinten van complexiteit en medeleven die naar boven komen in hun gesprekken. De muziek zwelt en wervelt met orkestrale rozigheid, waarbij elke interactie met een noot van majesteit of rampspoed wordt onderbroken. Het verhaal is in gelijke mate hartverscheurend, roeren en humoristisch. Sommige delen van Expeditie 33 Kan een beetje overbodig zijn – zoals de noodzaak om een numerieke waarde te plaatsen in de relaties van de expeditioners, en bepaalde dialoogkeuzes die weinig zin hebben – maar deze doen weinig om de ervaring ervan te beschermen.
Expeditie 33 is gebouwd op de conventionele ankers van zijn genre. Maar het grandioze verhaal, versterkt door een ronduit robuust gevechtssysteem, verandert het in iets veel meer dan alleen een smerige underdog.
Clair obscur: expeditie 33 is nu beschikbaar op Xbox, PS5 en pc.
