De laatste keer dat de eeuwige spanningen tussen India en Pakistan escaleerden in een face-off, werden Indiase functionarissen gedwongen een ongemakkelijke realiteit te confronteren: het enorme leger van het land werd opgeblazen, verouderd en onvoldoende voorbereid op dreigende bedreigingen aan zijn grenzen.
De vernederende neergang van een Indiase jet door Pakistan in 2019 heeft nieuwe urgentie geïnjecteerd in de moderniseringsinspanningen van India. Premier Narendra Modi stortte miljarden dollars in het leger, zocht nieuwe internationale partners voor wapenaankopen en drong aan om thuis de productiecapaciteit van de defensie uit te breiden.
Hoeveel het verschil is die deze inspanningen hebben geleverd, kunnen binnenkort worden getest.
India en Pakistan verschijnen op het punt van een ander militair conflict, omdat India vergelding belooft voor een dodelijke terroristische aanval in Kasjmir waarvan het zegt dat het gekoppeld was aan Pakistan. De spanningen zijn zo scherp gestegen dat India heeft gezworen de stroom van een groot riviersysteem naar Pakistan te verstoren, een stap die het nog nooit eerder heeft gezet, zelfs tijdens de oorlogen hebben de twee landen in de afgelopen decennia gevochten.
Pakistan, dat betrokkenheid bij de Kasjmir -aanval ontkent, heeft het waterbeslissing een ‘oorlogsdaad’ genoemd.
De slachting op dinsdag van meer dan twee dozijn toeristen in een schilderachtige vallei schokte Indianen en zette de heer Modi onder een enorme binnenlandse druk om Pakistan te staken. Analisten waarschuwen voor het vooruitzicht op een langdurige en gevaarlijke impasse, met diplomatieke kanalen tussen de twee nucleair bewapende landen die jaren geleden zijn verdord en wereldwijde machten die nu worden afgeleid door andere crises.
Maar India, zeggen de analisten, kunnen worden vastgehouden door het risico om een leger bloot te stellen dat nog steeds wordt transformatie.
In 2018 categoriseerde een parlementair rapport 68 procent van de militaire uitrusting van het land als ‘vintage’, 24 procent als huidige en slechts 8 procent als stand van de kunst. Vijf jaar later gaven militaire functionarissen in een update toe dat er onvoldoende verandering was geweest vanwege de grootte van hun uitdaging.
Hoewel het aandeel van state-of-the-art apparatuur bijna was verdubbeld, volgens de parlementaire getuigenis in 2023, bleef het nog steeds veel minder dan wat er in een modern leger wordt gevraagd. Meer dan de helft van de apparatuur bleef oud.
Deze beperkingen, zeggen experts, kunnen ertoe leiden dat de heer Modi een meer chirurgische optie kiest – zoals beperkte luchtaanvallen of speciale troepen -invallen dicht bij de grens met Pakistan – die de publieke woede kalmeert, vermindert het risico op gênante ongelukken en vermijdt escalerende vergelding. De Pakistaanse regering heeft gezworen in natura te reageren op elke Indiase aanval.
Hoewel het publieke sentiment de heer Modi kan helpen om Pakistan te staken, kan de Indiase democratie ook druk uitoefenen om ervoor te zorgen dat de situatie niet uit de hand loopt.
In Pakistan, waar het militaire establishment het land al lang van achter de schermen heeft gestuurd, heeft het leiderschap een vrijere hand en kan het meer binnenlandse voordelen vinden door de confrontatie te laten groeien.
India projecteert het vertrouwen dat het het leger van Pakistan gemakkelijk kan dwarsbomen. Als die bewering op die test wordt getroffen, zal een andere buren van India nauwlettend in de gaten houden: China.
In de afgelopen jaren heeft India China als een meer urgentere grensuitdaging beschouwd dan Pakistan, vooral na een dodelijke vechtpartij tussen hun troepen hoog in de Himalaya in 2020 en herhaalde Chinese invallen naar het Indiase grondgebied. De militaire leiders van het land hebben zich moeten voorbereiden op het vooruitzicht op een oorlog voor twee voorzijde, een jongleerwet die middelen uitstrekt.
De confrontatie van 2020 kwam iets meer dan een jaar nadat Pakistan de Indiase jet had verlaagd en de piloot in hechtenis had genomen. Dushyant Singh, een gepensioneerde Indiase generaal die het Centre for Land Warfare Studies leidt, een in New Delhi gevestigde denktank, zei dat de vliegtuigaflevering een wake-up call was geweest voor het Indiase leger.
Sindsdien, zei hij, heeft India ‘meerdere routes’ onderzocht om zijn militaire gaten te patchen. Het heeft nieuwe raketafweersystemen ingezet die uit Rusland zijn verworven ondanks Amerikaanse bezwaren, evenals tientallen straaljagers uit Frankrijk en drones, helikopters en raketten uit de Verenigde Staten.
Met wereldwijde bevoorradingslijnen steeds onbetenter, heeft India ook veel geïnvesteerd in de lokale productie van militaire uitrusting, waardoor defensie -industrieën worden opgezet die, hoewel langzaam, het leger op de lange termijn beter zal maken.
“Ons oorlogsstand moet van een aard zijn die verder moet gaan dan onze bestaande mogelijkheden,” zei de heer Singh.
“Deze zullen je geen resultaten geven slechts ’s nachts. Ze zullen wat tijd duren,” voegde hij eraan toe over de moderniseringsinspanningen.
De uitdagingen bij het moderniseren van het militaire militaire van India, zeiden analisten, zijn veelvuldig: bureaucratisch en financieel, maar ook geopolitiek.
De heer Modi heeft geprobeerd het inkoopproces van de defensie te stroomlijnen en de coördinatie tussen de verschillende krachten te verbeteren, wat moeilijk is gebleken naarmate de turfgevechten doorgaan. Het hielp niet dat een van de belangrijkste generaals die de heer Modi had opgelegd om het leger te stroomlijnen, stierf in een helikoptercrash in 2021.
De Indiase economie is nu ’s werelds vijfde grootste, ongeveer 10 keer zo groot als die van Pakistan, waardoor meer middelen voor het leger worden gebracht. Maar de uitgaven van India aan verdediging bedragen nog steeds minder dan 2 procent van het bruto binnenlands product, dat militaire experts onvoldoende noemen, omdat de regering zich richt op de enorme behoeften van haar enorme bevolking.
De moderniseringsinspanningen werden teruggezet door een dure vierjarige inzet van tienduizenden troepen naar de grens van India met China na de schermutseling in 2020. Een andere grote hindernis is de Oekraïne-oorlog geweest, die de levering van wapens uit de grootste bron van India heeft beïnvloed: Rusland.
Officiële getuigenis van het Parlement toonde aan dat zelfs toen het geld klaar was, het leger worstelde om het uit te geven omdat bevelen werden vastgebonden door verstoringen van de supply chain veroorzaakt door de ‘wereldwijde geopolitieke situatie’.
In het licht van dergelijke beperkingen, zei analisten, heeft India geprobeerd prioriteit te geven aan het vullen van de grootste hiaten.
India hield zijn plaats als ’s werelds op een na grootste importeur van militaire uitrusting in de afgelopen vijf jaar, net na Oekraïne. Pakistan was ’s werelds vijfde grootste.
Zelfs als Rusland de grootste wapenbron van India blijft, zijn aankopen de afgelopen vijf jaar bijna 20 procent gedaald. India is in toenemende mate gewend tot Frankrijk en de Verenigde Staten, evenals Israël.
Indiase functionarissen hebben gezegd dat drie van de vijf S-400 raketafweersystemen die het land uit Rusland heeft gekocht, ondanks een sterke pushback van de Verenigde Staten, zijn ingezet. Alle 36 Rafale straaljagers die bij Frankrijk zijn gekocht, zijn onderdeel geworden van de strijdkrachten en India is van plan 26 meer te bestellen. India heeft ook een groot aantal oorlogsschepen gebouwd die thuis zijn gebouwd.
“Het grootste verschil is de inductie van Rafale, wat een boost is voor de Indiase luchtmachtcapaciteit,” zei Ajai Shukla, een defensieanalist in New Delhi.
De uitdaging, zei de heer Shukla, is het inzetten van de verschillende nieuwe systemen met een expertise die “functionele afschrikking” aan tegenstanders aantoont.
“Ik zou ervoor willen zorgen dat we niet alleen een grapje maakten,” zei hij. Een zorg zou zijn als “we de wapensystemen hebben, en dan eindelijk, wanneer het tijd is om ze te gebruiken, blijkt dat we ze niet echt hebben.”
