“Zeer symbolische ontmoeting die potentieel heeft om historisch te worden,” plaatste hij. “We hebben besproken … een betrouwbare en blijvende vrede die zal voorkomen dat er weer een oorlog uitbreekt.” Het woord ‘potentieel’ heeft veel werk gedaan.
Voor Zelensky konden de inzet niet hoger zijn. Het plan van het Witte Huis dreigt Kyiv te verdelen van zijn Europese bondgenoten en risicovolle binnenlandse steun te fragmenteren. Zijn eigen tegen-voorstel roept niet alleen voor vrede, maar rechtvaardigheid: Russische reparaties, volledige terugtrekking en bindende veiligheidsgaranties ondersteund door de NAVO-troepen. Nu een compromis sluiten zou zijn om jaren van Oekraïense verzet en politiek kapitaal te wissen.
De uitwisseling markeerde een shft in toon.Credit: AP
Toch begrepen beide leiders duidelijk het gewicht van het moment. Pauselijke begrafenissen hebben al lang gediend als onwaarschijnlijke achtergronden voor diplomatie. In 2005, op de begrafenis van paus Johannes Paulus II, zat George W. Bush controversieel in de buurt van de Amerikaanse tegenstanders zoals Syrië en Iran. Prins Charles schudde de handen met Robert Mugabe en maakte scherpe kritiek. Dit zijn de soorten wereldwijde ceremonies waar stilte boekdelen spreekt, en een handdruk kan krantenkoppen roeren.
Deze keer boog het Vaticaan zijn eigen protocol. Leiders worden meestal op de naam van het Frans gezeten, wat betekent dat Zelensky normaal op de derde rij zou zijn geland. In plaats daarvan werd hij op de eerste rij geplaatst, op slechts 11 stoelen verwijderd van Trump, tussen Emmanuel Macron en de leiders van verschillende NAVO -frontlinische staten. Het was geen toeval. De boodschap: Oekraïne staat nog steeds centraal, ongeacht de veranderende winden in Washington.
Hun interactie was kort maar intens. Er werd geen deal gesloten, maar het beeld zelf was krachtig – twee mannen die voor het laatst botsten in het Witte Huis, nu samen ineengedoken in de heiligste katholieke site ter wereld, fluisterend over oorlog en vrede.
De timing – tijdens de begrafenis van deze paus – gaf de ontmoeting symbolisch gewicht. Francis bracht zijn laatste jaren door met het proberen, en grotendeels falen, om vrede te bemachtigen. Hij stuurde gezanten, drong er bij staakt -het -vuren op aan en deed een beroep op de ‘gemeenschappelijke menselijkheid’ van beide partijen. Toch trokken zijn inspanningen vaak kritiek, vooral uit Oost -Europa, omdat ze overdreven neutraal lijken, of zelfs zacht op Moskou.
Deze dubbelzinnigheid past bij een Vaticaanse traditie. Gedurende de 20e eeuw, van de Tweede Wereldoorlog tot de Koude Oorlog, de heilige stoel gecultiveerde neutraliteit, die de voorkeur geeft aan stille diplomatie boven publieke veroordeling. Soms leidde die stilte tot wereldwijde verontwaardiging, zoals met zijn reactie op nazi -wreedheden.
Nu, met Oekraïne opnieuw in beleg, heeft het Vaticaan moeite om zijn pacifistische idealen in evenwicht te brengen met de brutale realiteit van agressie.
Het was tegen deze achtergrond dat Trump en Zelensky elkaar ontmoetten – onderhandelen over oorlog in een plek die aan vrede was gewijd, voor een paus die zijn laatste dagen besteedde aan pleiten.
Laden
Het was een herinnering dat diplomatie niet altijd plaatsvindt in vergulde zalen of formele toppen. Soms gebeurt het tussen twee stoelen in een kathedraal, omringd door wierook, gebed en onopgelost verdriet.
Of dit gesprek historisch of hol bewijst, hangt af van wat volgt. Maar gedurende 15 ongeschreven minuten in Rome hingen de toekomst van een oorlog – en het lot van twee presidenten – in het evenwicht.
Haal rechtstreeks een briefje van ons buitenlands correspondenten over wat de krantenkoppen over de hele wereld haalt. Meld u aan voor onze wekelijkse wat in de wereldnieuwsbrief.
