Voormalig zwaargewicht kampioen George Foreman, die vocht en verloor tegen Muhammad Ali in Boxing’s iconische 1974 “Rumble in the Jungle” voordat hij twee decennia later de titel terugvond, stierf vrijdag op 76 -jarige leeftijd, kondigde zijn familie aan in een verklaring. “Met diep verdriet kondigen we het overlijden aan van onze geliefde George Edward Foreman Sr, die vreedzaam op 21 maart 2025 vertrok, omringd door geliefden,” zei de familie van Foreman in een verklaring op de officiële Instagram -pagina van de bokser.
“We zijn dankbaar voor de uitstorting van liefde en gebeden, en vragen vriendelijk om privacy terwijl we het buitengewone leven eren van een man die we gezegend waren om onze eigen te noemen.”
Geboren in Texas op 10 januari 1949, groeide Foreman op in Houston. De man die hem opvoedde was vaak afwezig en vaak dronken. Foreman ontdekte alleen dat JD Foreman niet zijn biologische vader was nadat hij het zwaargewicht van de wereld had gewonnen toen zijn echte vader, een versierde veteraan uit de Tweede Wereldoorlog, contact opnam.
Terwijl een adolescente voorman flirtte met misdaad en op 16 -jarige leeftijd uit school stopte.
“Op 13-jarige leeftijd was George ongeveer 6-voet-2, 200 pond en de terrorist in de buurt,” vertelde zijn jongere broer Roy de BBC in 2024. “En als je groter en sterker bent en denkt dat je beter bent dan alle anderen, neem je dingen.”
Op 16 -jarige leeftijd begon hij boksen.
“Ik wilde een voetballer,” zei Foreman op zijn website. “Ik probeerde boksen alleen om mijn vrienden te laten zien dat ik niet bang was. Nou, 25 gevechten en een jaar later was ik een Olympische gouden medaillewinnaar.”
Tijdens de Mexico-wedstrijden in 1968 blong de 19-jarige voorman zijn weg naar het superzwaargewicht goud. Terwijl hij zijn laatste overwinning vierde, 10 dagen nadat collega -Afro -Amerikanen Tommie Smith en John Carlos een zwarte power -groet hadden gemaakt na de 200m trackfinale, zwaaide Foreman met een Amerikaanse vlag in de ring.
Op 6-voet-4 (1.93m) was ‘Big George’ groter en sterker dan de andere toonaangevende zwaargewichten van die tijd. Hij was licht op zijn voeten, maar sloeg zich een weg door de professionele gelederen, om een zwaargewicht titelschot te verdienen tegen kampioen Joe Frazier, waardoor de kampioen in twee rondes werd gesloopt.
Tegen de tijd dat hij zijn derde titelverdediging vocht over 15 rondes tegen Ali in oktober 1974 in Kinshasa, was Foreman ongeslagen in 40 professionele periodes. Hij had alle behalve drie gewonnen in de verte en had geen uithoudingsvermogen hoeven te ontwikkelen.
Ali’s ’touw-a-dope’ tactiek, putte de grote man uit die in acht rondes verloor.
De nederlaag doorboorde Foreman’s intimiderende aura, niet in het minst, in zijn eigen geest.
“Ik kon gewoon niet geloven dat ik de wereldtitel had verloren,” zei hij later. “Het was het meest gênante moment van mijn leven. Het ging van trots naar medelijden. Dat is verwoestend.”
Zijn campagne voor een ander titelschot eindigde toen hij op punten verloor aan een andere mededinger, Jimmy Young in maart 1977 op een hete nacht in Puerto Rico.
Foreman werd ziek na het gevecht en zei dat hij voelde dat God hem zei dat hij zijn leven moest veranderen.
Hij ging met pensioen, 28 jaar oud en werd een gewijde minister. Toen hij zijn comeback 10 jaar later aankondigde, Bald waar hij ooit een Afro en Vlabby had gedragen in plaats van gebeiteld, leek het een boksende gimmick. Hij schreef later dat hij geld nodig had voor zijn jeugdcentrum.
Knock -out
In de komende drie jaar vocht hij 21 keer, meestal tegen middelmatige tegenstanders, die elke wedstrijd won, 20 van hen in de verte.
Een grote naam in een verzwakte en gefragmenteerde divisie, hij verdiende een titelschot tegen Evander Holyfield in 1991 en vervolgens twee jaar later tegen Tommy Morrison en verloor beide op punten.
In november 1994 stond hij tegenover Michael Moorer, die Holyfield had onttroond. In dezelfde shorts die hij 20 jaar en zes dagen eerder tegen Ali had gedragen, liep Foreman slecht achter toen hij Moorer op de kin ving in de 10e voor een knock -out. Op 45 jaar en 299 dagen oud was hij de oudste zwaargewicht wereldkampioen.
Hij werd ontdaan van eerste zijn WBA -titel en vervolgens zijn IBF -titel voor het weigeren om genomineerde tegenstanders te bestrijden, maar won nog drie gevechten en was nog steeds ‘lineaire’ wereldkampioen toen hij op punten verloor van Shannon Briggs in 1997, 48 jaar oud, en ging opnieuw met pensioen.
Hij vocht 81 keer als een professional en won 76, 68 daarvan door een knock -out.
In 1994 legde hij zijn naam aan de “George Foreman Lean Mean Fat-Reducing Grilling Machine”, die glimlachend en vriendelijk leek in de tv-advertenties en een beroemdheid buiten boksen werd.
Foreman, die een tv -programma ‘Bad Dads’ uit 1996 organiseerde, trouwde vier keer, vaderde 10 kinderen en adopteerde twee.
Hij noemde al zijn vijf zonen George Edward en legde uit dat hij wilde dat ze wisten: ” Als een van ons omhoog gaat, dan gaan we allemaal samen, en als er een naar beneden gaat, gaan we allemaal samen! ‘”
(Dit verhaal is niet bewerkt door NDTV-personeel en is automatisch gegenereerd van een gesyndiceerde feed.)
Onderwerpen die in dit artikel worden genoemd
