De George Foreman Lean Mean Fat Reducing Grilling Machine was het keukenapparaat dat Amerika niet wist dat het nodig was.
Toen het halverwege de jaren negentig aankwam, waren Food Network en Food-bloggen net geboren. Martha Stewart herdefinieerde Home Entertaining en Richard Simmons had vetarm leuk gemaakt. Salsa was voor het eerst ketchup, een weerspiegeling van de veranderende demografie van het land en de stijgende interesse in eten en koken.
Mr. Foreman, die boksen had verlaten en een evangelische prediker werd, verdiende geld als pitchman voor Doritos en dempers. Hij was niet meteen bekeerd naar de grill. Een vroeg model dat de Company van Salton hem verscheepte, terwijl het op zoek was naar een woordvoerder, zat ongebruikt totdat zijn vrouw, Mary, het eruit trok en een paar hamburgers maakte.
De heer Foreman stemde ermee in Salton, een fabrikant van sapextractors en pasta -makers, zijn naam op de grill te laten slaan en in 1996 had het $ 5 miljoen waard verkocht. Het bedrijf zou meer dan 100 miljoen van de apparaten verkopen.
De George Foreman Grill doordrenkte zich in alle lagen van de samenleving. Het werd een slaapzaal-kamer- en een ster op de late nacht televisie. Chefs bij de uitgestrekte taverne op de green in New York City, zetten er een in de buurt van de eetkamer om snel tonijnsteaks te grillen voor Salade Niçoise. Jimmy Breslin, de stoer sprekende krantencolumnist van Queens, hield er een op het aanrecht in zijn appartement in New York en lyrisch over bezoekers.
De heer Foreman, die op vrijdag op 76 -jarige leeftijd stierf, zorgde voor de magie die Salton nodig had om zijn recente acquisitie te verkopen, een aanrechtapparaat met twee anti -stick metalen grillplaten die bij elkaar werden gehouden met een drijvend scharnier dat kon sluiten over een runderpasteitje en het in ongeveer twee minuten kookte.
En hier was de echte innovatie: het gegroefde grilloppervlak werd 20 graden gepakt, zodat het vet uit het vlees in een klein plastic dienblad zou lopen.
Laagvaardig voedsel was toen razend populair, samen met een nieuwe waardering voor koken, vooral voor een generatie die de kleine grills naar slaapzalen en eerste appartementen begon te brengen.
Teri Anulewicz, een politicus in Georgia, was een van hen. Net als talloze jonge mensen die net alleen begonnen, had ze een George Foreman als een geschenk ontvangen. In haar eerste Atlanta -appartement, dat geen ontluchtingskap en geen vaatwasser had, drukte ze talloze kipfilets ingedrukt in Paul Prudhomme’s vleesmagie tussen die metalen platen.
“Ik was een jonge vrouw,” zei ze, “die wist, dankzij altijd het lezen van kooklicht, dat de kipfilet zonder botten zonder botten aan de top van de voedselpiramide zat voor jonge vrouwen met een non -profit salaris.”
De George Foreman had ook een Macho -aantrekkingskracht. Het speelde in het cliché van de mens, maar was ook een toegangspoortsapparaat voor jonge mannen die deelnamen aan een voedselrevolutie die grip kreeg.
De grill was ook praktisch voor vegetariërs, die ontdekten dat het de vegetarische hamburgers uit de jaren 1990 weerhield uit elkaar te vallen.
Maar het weggelopen succes was evenveel te danken aan zijn pitchman: een grijnzende voormalige zwaargewicht kampioen van de wereld, gekleed in een schort en een stropdas. De infomercial was het perfecte voertuig voor Mr. Foreman, die het charisma van een prediker mengde en ongegeneerd behoefte om geld te verdienen met internationale roem om een hit te creëren.
“Je krijgt alle smaak en je knock -out het vet knock -out,” zou hij zeggen. “Vertel ze dat de koning van de grill je heeft gestuurd.”
De beroemde chef -kok Bobby Flay begon te kijken naar boksen als een kind tijdens de gouden eeuw van de zwaargewicht gevecht, toen Mr. Foreman en Muhammad Ali en Joe Frazier supersterren waren. Hij herinnert zich wat een openbaring het was dat een bokskampioen het gezicht van grillen kon zijn.
“Het sloeg geen zin, behalve dat het volkomen logisch was,” zei de heer Flay in een interview op zaterdag. “Zijn persoonlijkheid was zo ongelooflijk besmettelijk.”
De grill zelf was ook behoorlijk ingenieus. “Het was echt de eerste Amerikaanse versie van de Panini -machine,” zei hij.
Lijnextensies volgden, inclusief een kookboek, een versie alleen voor Quesadillas en een grill met een kleurrijke plastic koepel die diende als een broodje warmer. De heer Foreman en zijn partners hebben in 1999 hun deel van het bedrijf verkochten voor naar schatting $ 137,5 miljoen.
Het culturele cachet van de grill blijft bestaan. De schrijver, acteur en producer Mindy Kaling maakte het de ster van een aflevering van ‘The Office’ uit 2006. Het stuntelige hoofdpersonage, Michael Scott, verbrandt zijn voet op een die hij naast zijn bed hield, zodat hij bacon voor het ontbijt efficiënter kon maken.
Fanchier Appliance Makers verkopen nu versies die bijna $ 200 kunnen kosten. En het George Foreman Grill Company produceert modellen die rookloos, dompelbaar zijn of ontworpen om 15 hamburgers buiten te grillen.
Maar het model van 1995 blijft de klassieker. Je kunt er een zien in het Smithsonian National Museum of American History, in de buurt van de eerste magnetron, de rivaliserende Crock-Pot en de complete keuken van Julia Child.
