Het was kipverschilavond in Yale’s hoofdstuk van Hillel, de Joodse studentengroep, en de kelder eetzaal zat vol met luidruchtige, hongerige studenten aangetrokken door overvolle vaten van koosjer gefrituurde kip en mac en kaas.
Sommige studenten kusten de Mezuza onderweg. Anderen waren niet eens joods, maar kwamen voor het eten en het gezelschap, een teken van het pluralisme dat Hillel – de dominante Joodse campusorganisatie in de Verenigde Staten – zegt dat het omhelst.
Maar onder de oppervlakte waren er tekenen van spanning, na maanden van verdeeldheid protesten op de campus over de oorlog in Gaza. Een stille vraag die in de lucht hing, zeiden verschillende studenten: “Aan welke kant sta je?”
Er zijn maar weinig Amerikaanse organisaties aangeraakt door botsingen over de oorlog zoals Hillel heeft. De beweging, opgericht in 1923 aan de Universiteit van Illinois, heeft nu hoofdstukken op 850 hogescholen en universiteiten over de hele wereld, van zeer selectieve particuliere scholen zoals Yale tot grote staatsuniversiteiten zoals Texas A&M. De Hillel -beweging, waaronder Hillel International en de hoofdstukken van de campus Hillel, had in 2003 $ 200 miljoen aan inkomsten, ontvangen van tienduizenden donoren.
Hillel -centra zijn waar studenten hun gevoel van Joodse identiteit cementeren, of om het te ontdekken. De slogan is ‘allerlei joods’ en het wil voor iedereen gastvrij zijn.
Maar terwijl het conflict in Gaza doorgaat, geloven sommige Joodse studenten dat Hillel niet kritisch genoeg is over het gedrag van de Israëlische regering van de oorlog, en te defensief in haar steun aan het zionisme, een geloof in het recht van Joden aan een Joodse staat in hun voorouderlijke land van Israël.
Hillel van zijn kant is niet apologetisch. “Hillel als instelling is en blijft zich inzetten voor de steun van Israël als een joodse en democratische staat, die het recht van Joodse zelfbeschikking vervult in een voorouderlijk thuisland,” zei Adam Lehman, Chief Executive Officer van Hillel, in een interview.
De schok van de Hamas -aanval van 7 oktober 2023, tegen Israël, heeft veel Joodse studenten bewogen om te onderzoeken wat het betekent om joods te zijn, wat een aanzienlijke groei van de interesse in heuvels op campussen over de hele wereld voedt. Tijdens het schooljaar 2023-24, terwijl het conflict in het Midden-Oosten escaleerde, namen een record van 180.000 studenten deel aan Hillel-activiteiten ten minste eenmaal, 12.000 meer dan het jaar ervoor, volgens de organisatie. Er was ook een toename van het aantal ‘supergebruikers’, die Hillel minstens zes keer bezocht.
In het afgelopen jaar is echter de solidariteit die met die identiteit kwam, gebarsten.
De kloven kunnen worden gevoeld in het openbare leven en in synagogen. En de verdeeldheid onder Joden speelt zich meer in het algemeen uit tussen Joden op de campus, omdat sommigen klagen dat Hillel te afgestemd is op Israël, terwijl anderen zeggen dat het te open staat voor critici van Israël.
Veel studenten vinden het moeilijk om zichzelf volledig van Hillel te scheiden, vooral in deze tijd dat ze zich misschien niet veilig voelen om hun Joodse geloof en identiteit buiten hun eigen gemeenschap te uiten.
Sommige studenten, zoals Emanuelle Sippy, een senior bij Princeton, zoeken naar een middenweg. Ze gaat nog steeds naar Hillel voor gebedsdiensten, maaltijden en lezingen. Maar in de zoektocht naar een meer sympathieke politieke omgeving, hielp ze ook om een kleine rivaliserende groep, de alliantie van Joodse progressieven, op haar campus nieuw leven in te blazen.
“Er is een groep mensen – zeer goede vrienden, mensen die ik respecteer en bewonder – die vechten tegen gevechten binnen deze instellingen zoals Hillel,” zei ze. “Ze kunnen opdagen voor evenementen. Hillel telt ze misschien. Het betekent niet dat ze geen kritiek hebben.”
Dit is niet de eerste keer dat er een schisma is onder studenten op Hillel.
Studenten van Harvard lanceerden in 2012 een open Hillel-beweging, uit protest tegen het beleid van de ouderorganisatie tegen samenwerking met anti-Israëlische groepen. In december 2013 verklaarden studenten van Swarthmore Hillel zich het eerste hoofdstuk ‘Open Hillel’ in de natie en beloofde het open onderzoek te bevorderen, ongeacht de ideologie.
De huidige ideologische splitsing voelt scherper, omdat de campus protesteert voor en tegen Israël hebben geleid tot arrestaties, schorsingen en rechtszaken. Als het gaat om de campus Hillel, “veel studenten voelen zich niet op hun gemak om politieke redenen binnen te gaan,” zei Danya Dubrow-Compaine, een senior en een mede-oprichter van Yale Joden voor staakt-het-vuren.
Er is ook een groeiende generatiekloof. In een PEW -enquête in februari 2024 zei 38 procent van de volwassenen jonger dan 30 jaar oud dat de redenen van Israël om Hamas te bestrijden geldig waren, een daling van 41 procent twee jaar eerder. Dat is in vergelijking met 78 procent van de mensen van 65 jaar en ouder die hetzelfde zei, meerdere punten van de eerdere enquête.
Elia Bacal, een tweedejaarsstudent die een organisator is voor Yale Joden voor staakt -het -vuren, zei dat het institutionele leiderschap van het Slifka Center, zoals Yale’s Hillel bekend is, zich traag heeft aangepast.
“Ik denk dat er een echte, eerlijk gezegd is, net als een out-of-touchness,” zei de heer Bacal.
Hillel is nog steeds een van de eerste plaatsen die joodse studenten gaan wanneer ze op de campus aankomen, anderen ontmoeten, huiswerk maken en genieten van een maaltijd met vrienden.
“Ik was op zoek naar een plek waar mijn intellectuele leven niet in de klas zou worden opgelegd, maar zou overspoelen naar een bredere gemeenschap,” zei Medad Lytton, een Yale senior.
Na 7 oktober, zei hij, “voelde hij een sterk gevoel van mensen.” Een zangcirkel bij Slifka hielp hem contact te maken met anderen om uit te drukken Zijn verdriet. “Het is een soort tweede thuis voor mij,” zei hij over het centrum.
Nili Fox, een junior aan de Washington University in St. Louis, werd opgevoed in een religieus Joods gezin en zocht Hillel uit zodra ze op de campus aankwam. Na 7 oktober was Hillel haar ‘rots’, zei ze.
“Het is echt nuttig geweest om te weten dat wanneer ik me ongemakkelijk voel, ik een plek heb waar ik werd ondersteund en geliefd, wat er ook gebeurt,” zei mevrouw Fox.
Andere studenten zijn ontzet over wat zij beschouwen als Hillels onkritische kijk op Israël in het licht van een gecompliceerde en moreel uitdagende realiteit.
Sommige studenten bezwaar maken tegen heuvels die de Israëlische vlag vliegen, die ze zien als een symbool van een natie die vanuit het perspectief van mevrouw Sippy oorlogsmisdaden heeft gepleegd.
Uri Cohen, de uitvoerend directeur van het Slifka Center in Yale, zegt dat de vlag de waarden van Hillel vertegenwoordigt.
“Er zijn sommigen die niet komen omdat het een lijn voor hen overschrijdt, en er zijn er veel die komen,” zei de heer Cohen. “Slifka is heel duidelijk. We zijn een zionistische instelling. We controleren ook niemands inloggegevens aan de deur.”
In januari organiseerde Yale Hillel een lezing van Naftali Bennett, een voormalig commando van het Israëlische leger, minister van Defensie en premier, die ooit werd beschouwd als een protégé van Benjamin Netanyahu, de huidige premier van Israël. Veel Joodse studenten maakten bezwaar tegen de haveloze politiek van de heer Bennett.
(Tijdens een later gesprek op de Harvard Business School grapte de heer Bennett dat hij exploderende pagers zou geven aan mensen die het niet met hem eens waren, volgens de Harvard Crimson.)
De heer Bacal, de organisator van Yale Joden voor staakt -het -vuren, hielp een vreedzaam protest te leiden tegen Mr. Bennett in de lobby van het Slifka Center. Hij betwistte niet het recht van de heer Bennett om te spreken, zei de heer Bacal, maar hij zag niet waarom het evenement op een spirituele plaats was gehouden, een kapel waar studenten gingen bidden en die een ark bevatte met een Torah erin.
“Ik denk dat het een echte schande is, omdat de Joodse gemeenschap op de universiteit alle Joden op de campus zo goed mogelijk moet verwelkomen en vertegenwoordigen, ongeacht waar ze vandaan komen,” zei hij.
Een andere student, Netanel Crispe, een senior, zei dat hij bezwaar maakte tegen de spreker, maar tegen Hillel heeft het protest tegen hem toegestaan. De heer Crispe zei dat het personeel van Slifka hem en verschillende anderen tegenhield om het protest te filmen.
Hij beschuldigde Yale Hillel voor het proberen “naar beide partijen te spelen op een manier die geen weergaveswaarden weerspiegelt.”
De heer Cohen, de directeur van Slifka, verdedigde de uitnodiging die het centrum zich uitstrekte tot de heer Bennett, en merkte op dat zijn toespraak 300 mensen trok naar een ruimte die slechts 100 vasthield. “We deden het uit onze liefde voor Israël en onze liefde voor het zionisme, en de mogelijkheid om toegang te geven aan onze studenten tot een invloedrijke wereldleider,” zei hij.
Om het dilemma van Hillel te illustreren, herinnerde de heer Bacal, de protestleider, zich hoe vereerd hij was om voor het eerst Shabbat -diensten te leiden. Zijn ouders kwamen naar de stad om daar te zijn en vrienden waren aanwezig. Maar het vond plaats rond de tijd van het Naftali Bennett -evenement en een van zijn vrienden bleef weg in protest.
Ze vertelde Mr. Bacal dat ze zich niet op haar gemak voelde om die week in Slifka te stappen. “Dat snap ik helemaal,” zei Mr. Bacal.
Alain Delaquérière,, Susan C. Beachy En Sheelagh McNeill bijgedragen onderzoek.
