SEOUL, Zuid -Korea – Zuid -Korea gaf woensdag voor het eerst toe dat in zijn haast om kinderen te sturen naar Amerikaanse en Europese huizen decennia geleden, de adoptiebureaus wijdverspreide misstanden begaan, inclusief vervalsende documenten, om ze meer adopteerbaar te maken.
De bevindingen van de Truth and Reconciliation Commission van Zuid-Korea, een overheidsinstantie, die zei dat kinderen tientallen jaren geleden ‘als bagage’ werden weggestuurd voor winst, waren een zwaarbevochten overwinning voor Zuid-Koreaanse geadopteerden in het buitenland. Veel geadopteerden zijn de afgelopen jaren teruggekeerd naar hun geboorteland en voeren onvermoeibaar campagne voor Zuid -Korea om een van de meest beschamende nalatenschappen van zijn moderne geschiedenis in het reine te brengen.
Adoptiebureaus vervalste documenten om baby’s als weeskinderen te presenteren toen ze ouders hadden gekend, erkende de Commissie. Toen sommige baby’s stierven voordat ze naar het buitenland werden gevlogen, werden andere baby’s in hun namen gestuurd. De hoofden van vier particuliere adoptie -agentschappen kregen de bevoegdheid om wettelijke voogden voor de kinderen te worden en ze weg te ondertekenen voor overzeese adoptie.
Het rapport van de commissie was de eerste officiële toelating door de regering van problemen met de adoptiepraktijken van het land, inclusief het gebrek aan toezicht, hoewel een dergelijke wanpraktijk in het verleden was blootgesteld. Het bureau beval de staat aan zich te verontschuldigen voor het schenden van de rechten van Zuid -Koreaanse geadopteerden.
Zuid -Korea is de bron van ’s werelds grootste diaspora van Interountry Adopters, met ongeveer 200.000 Zuid -Koreaanse kinderen die sinds het einde van de Koreaanse oorlog in 1953 in het buitenland worden gestuurd, voornamelijk naar de Verenigde Staten en Europa.
In zijn arme naoorlogse decennia promootte Zuid -Korea overzeese adopties om huizen te vinden voor weeskinderen, verlaten of gehandicapte kinderen in het buitenland in plaats van een welzijnssysteem voor hen thuis te bouwen. De regering heeft het aan de adoptie -agentschappen overgelaten om kinderen in het buitenland te vinden en te verzenden voor vergoedingen van adoptiegezichten.
“Er zijn talloze wettelijke en beleids tekortkomingen naar voren gekomen,” zei Sun-Young Park, de voorzitter van de Commissie. “Deze overtredingen hadden nooit moeten plaatsvinden.”
De bevindingen hebben gevolgen voor Zuid -Korea, aangezien verschillende ontvangende landen – waaronder Noorwegen en Denemarken – onderzoek hebben geopend naar hun internationale adopties. De Verenigde Staten, die meer kinderen uit Zuid -Korea hebben ontvangen dan enig ander land, hebben dit niet gedaan.
“Dit is een moment dat we hebben gevochten: de beslissing van de Commissie erkent wat we adopteerden al zo lang hebben geweten – dat het bedrog, de fraude en de problemen binnen het Koreaanse adoptieproces niet verborgen kunnen blijven,” zei Peter Moller, een Zuid -Koreaanse geadopteerde uit Denmark die een internationale campagne leidde voor de commissie om een onderzoek te starten.
De Commissie identificeerde veel gevallen waarin de identiteiten en gezinsinformatie van kinderen “verloren, vervalst of gefabriceerd” en waar kinderen zonder juridische toestemming naar het buitenland werden gestuurd.
Het noemde de zaak van een babymeisje dat het alleen werd geïdentificeerd door haar achternaam, Chang, die in 1974 in Seoul werd geboren. Haar adoptiebureau in Seoul kende de identiteit van haar moeder. Maar in de documenten die het naar haar adoptiefamilie in Denemarken stuurde, zei het bureau dat het meisje uit een weeshuis kwam.
Dat bureau, Korea Social Service, bracht een adoptiekosten van $ 1500 in rekening, evenals een donatie van $ 400, per kind uit adoptiefamilies in 1988, zei de commissie. (Het nationale inkomen per hoofd van Zuid-Korea was dat jaar $ 4.571.) Sommige van deze fondsen werden op hun beurt gebruikt om meer kinderen te beveiligen, waardoor de adopties van intercountry omzetten in ‘een winstgestuurde industrie’, zei de commissie.
De export van baby’s van Zuid -Korea piekte in de jaren tachtig, met maar liefst 8.837 kinderen in 1985 naar het buitenland verscheept. Kinderen werden “naar het buitenland gestuurd als bagage”, zei de commissie, met een foto met rijen zuigelingen en jonge kinderen vastgebonden aan vliegtuigstoelen.
“Hoewel dit geen nieuws is voor ons geadopteerden, is het een belangrijke overwinning in de zin dat we eindelijk erkenning ontvangen van wat ons in de loop van de jaren is overkomen,” zei Anja Pedersen, die in 1976 naar Denemarken werd gestuurd onder de naam van een ander meisje, die was gestorven terwijl hij wachtte op adoptie.
De Truth Commission heeft niet de bevoegdheid om een van de adoptiebureaus te vervolgen, maar de overheid is wettelijk verplicht haar aanbevelingen te volgen.
De adoptie -agentschappen reageerden niet onmiddellijk op verzoeken om commentaar.
Sinds de commissie haar onderzoek eind 2022 heeft gestart, hebben ongeveer 367 overzeese geadopteerden het gevraagd om hun zaken te onderzoeken, een meerderheid van hen uit Denemarken. Op woensdag erkende de commissie 56 van hen als slachtoffers van mensenrechtenschendingen. Het was nog steeds aan het onderzoeken van de andere gevallen.
Mia Lee Sorensen, een Zuid -Koreaanse geadopteerde die in 1987 naar Denemarken werd gestuurd, zei dat de bevindingen van de Commissie de ‘validatie’ voorzag die ze had gezocht. Toen ze in 2022 haar biologische ouders in Zuid -Korea vond, konden ze niet geloven dat ze nog leefde. Ze vertelden haar dat haar moeder tijdens de bevalling was flauwgevallen en dat toen ze wakker werd, de kliniek haar vertelde dat de baby was overleden.
Degenen wier zaken niet onder de slachtoffers werden erkend, hebben woensdag de hoop uitgesproken dat de commissie zou worden uitgebreid om meer onderzoeken uit te voeren.
Mary Bowers, die in 1982 door een familie in Colorado werd geadopteerd, wachtte nog steeds op antwoorden op vele inconsistenties in haar adoptiecompanties.
“Dit is nog maar het begin,” zei Bowers.
