Het gebeurt namelijk6:15Meer dan tweeduizend Schotse historische letters werden gestolen. Ze werden gevonden in Canada
Na drie decennia zijn duizenden historische documenten teruggebracht naar hun rechtmatige huis in de nationale gegevens van Schotland.
Alan Borthwick, een archivaris bij de National Records van Schotland die een sleutelrol speelde bij het terugbrengen van hen, uitte een “gevoel van tevredenheid” omdat ze nu klaar zijn om te worden gebruikt door een nieuwe generatie historici.
De verloren brieven, die op 25 maart werden geretourneerd, omvatten familie-, landgoed- en zakelijke correspondentie, sommige daten helemaal terug tot de jaren 1600.
En tot de verrassing van Borthwick waren ze geweest genomen.
Hoe ze vermist werden
De nationale gegevens van Schotland hebben de taak om de openbare registers van het land te behouden en te onderhouden, waardoor ze toegankelijk zijn voor onderzoek, onderwijs en wettelijke doeleinden.
Maar in 1994 werd een verontrustende ontdekking gedaan.
Een totaal van 200 items uit hun collectie dook op op een veiling in Londen. Het leidde tot een onderzoek en Borthwick uit de nationale gegevens van Schotland kreeg de opdracht om de zaak te kraken.
“Mijn collega … was verbaasd om veel brieven te zien die waarschijnlijk afkomstig waren van collecties die we in ons kantoor hadden, dus we konden de kavel herstellen,” vertelde Borthwick Het gebeurt namelijk Gastheer Nil Köksal.
“Toen het werd teruggebracht naar ons kantoor in Edinburgh, werd mij gevraagd of ik door kon kijken.”
Terwijl Borthwick de items doorzocht, hield hij hun referentienummers overeen met hun oudercollectie en was verbaasd – de items werden gestolen uit de nationale gegevens van Schotland.
“Dat was toen alarmbellen echt begonnen te rinkelen,” zei Borthwick.
Maar het was niet moeilijk om de vermeende boosdoener te identificeren – hoewel degene die de documenten had genomen tot het uiterste was gegaan om hun diefstal te verbergen door referentienummers te verwijderen en items te vervangen door vervalsingen.
Door kruisverwijzingen met het record van gebruikers van het National Archive die helemaal terugig tot 1847 dateren, liep Borthwick op één man: David Stirling Macmillan.
MacMillan, geboren in 1925 in Schotland, had slechts een jaar in het archief gewerkt Vanaf 1949 bleef hij lang daarna toegang tot het archief hebben.
Die toegang werd ingetrokken in 1980 nadat hij werd betrapt op het verwijderen van een document uit het archief.
Destijds geloofde het personeel dat het een geïsoleerd incident was. Maar zoals Borthwick later zou ontdekken, was de schaal, uiteindelijk tot het besef, veel groter.
De plot wordt dikker
Meer dan tien jaar later in 2012 werd Borthwick gecontacteerd door een onderzoeker die een referentie had gezien in een online catalogus aan de Trent University in Peterborough, Ont., Naar een item dat een Schotse oorsprong leek te hebben.
Bij een bezoek aan Trent University zei Borthwick dat hij geschokt was. Ongeveer 2.000 items die waren geweest naar men zegt Gestolen door Macmillan uit de nationale gegevens van Schotland en werden gehuisvest in Canada.
Er werden zelfs 3.100 gestolen items gevonden. Onder hen werden ongeveer 500 documenten gestolen van andere instellingen in het Verenigd Koninkrijk, ongeveer 500 items behoren tot collecties van particuliere eigenaren en 100 items hebben een onbekende oorsprong.
Het blijkt dat Macmillan, die in 1968 naar Canada was verhuisd, 20 jaar geschiedenis op de school had gegeven. Hij stierf in 1987 en de documenten werden aan de universiteit gegeven.
Borthwick zegt dat de nu gepensioneerde archivaris op de school ‘volkomen verbaasd’ was.
“Ze hadden zich dat niet kunnen voorstellen. Er is geen reden voor hen om zich voor te stellen dat … deze documenten die professor Macmillan aan de archieven liet, hadden kunnen worden gestolen,” zei Borthwick.
Op zoek naar aanwijzingen
Hoewel het niet mogelijk is om Macmillan, die niet werd beschuldigd van een misdrijf, naar zijn motief te vragen, zegt Borthwick dat de items zelf, een grote cache van individuele letters, hem hebben aangekondigd.
“We begonnen ons te realiseren dat hoogstwaarschijnlijk de verbluffende interesse van professor Macmillan postgeschiedenis was, met andere woorden, postmarks op brieven,” zei Borthwick.
De letters, meestal correspondentie tussen Schotse mensen met degenen die in het buitenland wonen, waren gemarkeerd met onderscheidende en ongebruikelijke namalen.
En Borthwick speculeert dat het misschien een onschuldige gedachte was die tot de akte heeft geleid.
“We denken misschien dat professor Macmillan dacht:” Oh, dat is echt een leuk, interessant uitziend poststempel, ik wou dat ik dat in mijn verzameling kon hebben. ”
