Temidden van rauwe vragen door oppositieleden in het Italiaanse parlement deze maand merkte premier Giorgia Meloni op dat haar herhaaldelijk was gevraagd: “Ben je bij Europa of bij de Verenigde Staten?”
De premier antwoordde dat ze altijd bij Italië was en bij uitbreiding Europa. “Ik volg niet blindelings Europa of de Verenigde Staten,” zei ze, eraan toevoegend, “maar ik ben ook voor de eenheid van het Westen, en ik denk dat dat nodig is voor zowel Europa als Italië.”
Slechts een paar maanden geleden, toen president Trump werd ingehuldigd, leek mevrouw Meloni perfect gepositioneerd als een brug tussen hem en Europa. Ze was de enige Europese leider bij zijn inhuldiging, kwam overeen met zijn vijandigheid tegenover liberale idealen, raakte bevriend met Elon Musk en leek graag de rol te krijgen.
In plaats daarvan, terwijl de spanningen tussen Europa en Washington escaleren, bevindt ze zich gevangen in het midden, waarbij ze haar ideologische affiniteit met de heer Trump in evenwicht brengt met de noodzaak van Italië om de veiligheid en economie van het continent te helpen versterken.
Het is niet duidelijk dat Mr. Trump, die openlijk antagonistisch is tegenover Europa, een brug wil. Bovendien hebben de leiders van Groot -Brittannië en Frankrijk, beiden die Italië als nucleaire krachten wegen, de rol van contact tussen Europa en het Witte Huis voor zichzelf gezocht.
Terwijl Europa militaire uitgaven en girds verhoogt voor een potentiële handelsoorlog, blijft mevrouw Meloni pragmatisme prediken terwijl hij probeert te voorkomen dat zij kiezen. De evenwichtsoefening kan moeilijker worden om te ondersteunen.
Elke nieuwe crisis met de heer Trump – over een mogelijke vredesovereenkomst met Rusland, boven de NAVO, over tarieven – onderstreept verder de eroderende middelste positie van mevrouw Meloni, zeiden analisten.
“Ze neemt slim geen partij aan totdat ze verplicht is het te doen en hoopt dat ze nooit verplicht is om het te doen,” zei Giovanni Orsina, het hoofd van de afdeling politieke wetenschappen aan de Luiss Guido Carli University in Rome.
Maar hij voegde eraan toe: “Als de Atlantic Alliance in grotere stress raakt en er een afstand is tussen de VS en Europa, zal deze positie moeilijker in te houden zijn.”
Ooit een Fringe Firebrand met politieke wortels in een partij geboren uit de as van het fascisme, heeft mevrouw Meloni zich als een geloofwaardige leider in Europa geworpen, grotendeels dankzij haar niet -aflatende steun voor Oekraïne en de NAVO.
In eigen land heeft ze af en toe botten naar haar harde basis gebracht, ook door een “universeel” verbod op draagmoederschap te introduceren, terwijl ze tegelijkertijd een conservatief fiscaal beleid stuurt dat de ergste angsten van Europese leiders verleende. Sommigen noemden dat pragmatisme, terwijl anderen haar beschuldigden van ‘doppiezza’, Italiaans voor ‘dupliciteit’.
Op het internationale toneel is mevrouw Meloni een bundel van tegenstrijdigheden geworden: een Italiaanse nationalist die schijnbaar in overeenstemming is met de hard-rechtse internationale beweging van de heer Trump die een land leidt waarvan het perceel onlosmakelijk verbonden is met het lot van Europa.
In de afgelopen maanden was haar belangrijkste hulpmiddel bij het niet vervreemden van Washington of Europa een bestudeerde stilte, of wanneer dat onmogelijk bleek, roept Anodyne op tot het Westen om zijn kracht te handhaven door zijn traditionele eenheid.
Nu probeert ze het steeds meer op beide manieren te hebben.
Mevrouw Meloni’s opmerkingen op de Italiaanse senaat voordat een toptop van de Europese leiders in Brussel eind maart was enkele van haar meest uitgebreide over de meerdere controverses die door de heer Trump en zijn administratie werden aangewakkerd.
Een fervent voorstander van Oekraïne, mevrouw Meloni onderschreef de poging van de heer Trump om te onderhandelen over een staakt-het-vuren en noemde het “een eerste belangrijke stap in een pad dat moet leiden tot een rechtvaardige en blijvende vrede voor Oekraïne.”
Maar hoewel ze haar toewijding heeft bevestigd om beveiligingsgaranties aan Oekraïne te bieden, is ze minder vocaal voorstander van president Volodymyr Zelensky van Oekraïne.
Nadat hij begin maart was veroordeld door de heer Trump en vice -president JD Vance in het Oval Office, bestrafte ze, net als andere Europese leiders, de president niet en uitte ze haar steun voor de heer Zelensky. In plaats daarvan reageerde mevrouw Meloni op de vurige uitwisseling door te roepen tot een US-Europe Summit. Een dergelijke vergadering heeft zich niet voorgedaan.
Ze heeft de reactie van sommige Europese leiders op de Trump -regering bekritiseerd als “een beetje te politiek” en suggereerde dat het “kinderachtig” is om te verwachten dat Italië tussen Europa en de Verenigde Staten moet kiezen. Hoewel Italië Europa graag zou helpen een confrontatie te voorkomen, zei ze in een interview met de Financial Times die vrijdag is gepubliceerd: “Ik ben niet geïnteresseerd om te zeggen:” Ik ben degene in het midden, ik ben een hoofdrolspeler. ” Niet nu.
In tegenstelling tot Frankrijk en Groot -Brittannië, die de inspanning hebben geleid om een Europese strijdmacht voor Oekraïne te organiseren, verwierp Italië het idee om zijn troepen in te zetten.
Terwijl de heer Trump dreigt de Amerikaanse toewijding aan Europa in te trekken, heeft Italië het idee dat Europa in het herarmen moet investeren grotendeels ondersteund. Hoewel mevrouw Meloni de Verenigde Staten heeft beschreven als de dichtstbijzijnde bondgenoot van Italië, kunnen de relatief lage militaire uitgaven van Rome wrijving creëren met de heer Trump. Het valt onder het 2 procent van het bruto binnenlands product dat vereist is door de NAVO -richtlijnen, om nog maar te zwijgen van de 5 procent die door Washington wordt gepusht. Een van haar coalitiepartners verzet zich stevig tegen elke toename.
Op tarieven heeft mevrouw Meloni opgeroepen tot matiging en onderhandeling. Ze waarschuwde dat vergeldingstarieven een “vicieuze cirkel” konden veroorzaken waarin iedereen verliest, de inflatie oplevert en de economische groei bepert.
“Ik ben ervan overtuigd dat we concreet en met pragmatisme moeten werken om een gemeenschappelijke basis te vinden en een handelsoorlog te vermijden die niemand ten goede zou komen,” zei mevrouw Meloni in het parlement.
Voor nu lijken de betrekkingen van mevrouw Meloni met Mr. Trump en zijn team goed, zelfs als er geen bezoek aan het Witte Huis is aangekondigd.
De heer Trump prees mevrouw Meloni eind februari en noemde haar ‘een geweldige vrouw’ en merkte op dat ‘Italië zeer sterk leiderschap heeft gekregen’. Mevrouw Meloni heeft de opmerkingen van Mr. Trump over X opnieuw gepost.
Op zijn beurt heeft ze zowel Mr. Trump als Mr. Vance geprezen, zoals ze deed in een live adres door video op de jaarlijkse CPAC -conferentie in de buurt van Washington, waar ze al jaren een gewone spreker is. Ze onderstreepte hun gedeelde politieke agenda en kenmerkte de herverkiezing van de heer Trump als een belangrijke ontwikkeling in de opkomst van wereldwijd conservatisme.
Hoe lang haar evenwichtige handeling kan duren, is de vraag die haar achtervolgt.
In de kuststad VIREGGIO, Italië, is de spectaculaire jaarlijkse Carnival Parade beroemd om politieke satire. Dit jaar bevatte een vlotter een 50-voet standbeeld van de premier. De maker van de vlotter, Alessandro Avanzini, had de figuur van mevrouw Meloni gekleed in een roze pakjas, zwaaiend in een paar extra grote grijze jodhpurs van het soort dat ooit de voorkeur gaf door de fascistische dictator Benito Mussolini.
De heer Avanzini zei dat hij het opzettelijk onduidelijk had achtergelaten of mevrouw Meloni de jodhpurs aantrok of afsloeg. Verschillende toeschouwers zeiden dat dit nauwkeurig de huidige politieke discussie in Italië weerspiegelde rond de dubbelzinnigheid waarin de premier uitblinkt.
“Ze is heel slim in begrip wanneer ze ze moet dragen,” zei Stefania Giusti, 48, een projectmanager van de landbouw.
“Als ze Trump ontmoet, zet ze ze op, maar wanneer ze naar Brussel gaat, doet ze ze uit,” zei mevrouw Giusti. “Maar ik denk niet dat ze zo lang kan doorgaan.”
Elizabeth Djinis En Virginia Digaetano bijgedragen rapportage.
