Het kan het gevoel hebben dat de Democratische Partij veel werk te doen heeft voordat het klaar is om opnieuw verkiezingen te winnen. De agenda lijkt uitgeput. De kiezers zijn gedesillusioneerd. De politici hebben moeite om krachtige oppositie tegen president Trump te verzamelen.
Maar vanavond – en op vele dinsdagavond voor de komende jaren – kunnen de verkiezingsresultaten het misschien gemakkelijk maken om de ellende van het feest te vergeten.
Democraten hebben het al goed gedaan met speciale verkiezingen sinds de inhuldiging van de heer Trump. Gemiddeld hebben ze 12 procentpunten opgelopen voor Kamala Harris’s die worden getoond over 11 speciale verkiezingen, volgens gegevens verzameld door de downballot. Dit omvat het omdraaien van twee betrouwbaar Republikeinse districten in Iowa en Pennsylvania.
Het patroon van democratische kracht lijkt waarschijnlijk door te gaan vandaag, wanneer de kiezers in de eerste en zesde districten van Florida naar de peilingen gaan om Matt Gaetz te vervangen en de belegerde nationale veiligheidsadviseur Michael Waltz. Van democraten wordt niet verwacht dat ze deze races winnen, maar er is elke indicatie van een competitieve race in het zesde district, waar de heer Trump in november met 30 punten won. Democraten hebben nog meer reden voor optimisme in de regelmatig geplande verkiezingen voor het Hooggerechtshof in Wisconsin.
Als je een oude lezer bent, zal de democratische kracht bij speciale en buitenjaar verkiezingen niet als een complete verrassing komen. Gedurende het Trump-tijdperk blonken Democraten uit in lage opkomst verkiezingen, omdat de partij het beste lijkt te doen bij de meest betrokken, reguliere kiezers. Deze kracht is gedeeltelijk te wijten aan de voordelen van de partij bij afgestudeerden, maar het voordeel loopt nog dieper dan demografie.
Een superieure democratische opkomst lijkt weer achter de kracht van de partij te liggen. Bij de speciale verkiezingen van Florida is het vroege stemmen aanzienlijk democratischer-hoewel over het algemeen Republikeinse leunend, gezien de Lean of the Districts-dan in november, volgens kiezersrecords geanalyseerd door mijn collega’s. Er zijn geen partijregistratiegegevens in Wisconsin, maar onze schattingen geven niettemin aan dat vroege kiezers meer democratisch leunend zijn dan in november en mevrouw Harris met meer dan 20 punten zouden hebben gesteund.
In de afgelopen jaren hebben we herhaaldelijk benadrukt dat democratische kracht bij deze speciale verkiezingen niet noodzakelijk veel betekent voor een verkiezing met een grote opkomst. Het wordt tenslotte aangedreven door het split van zeer betrokken kiezers die energiek zijn om de heer Trump te ‘weerstaan’. Ze hebben de cijfers om speciale kiezers te slingeren, maar geen presidentsverkiezingen met een hoge omloop. Om een voorbeeld te nemen: volgens onze schattingen zouden de kiezers die sinds 2016 in de vorige races van het Hooggerechtshof van Wisconsin bleken, mevrouw Harris over de heer Trump hebben gesteund-hoewel de heer Trump de staat in 2024 droeg-simpelweg omdat meer Harris-kiezers zouden zijn gebleken bij deze verkiezingen in de lagere turnout.
Het is de moeite waard om deze waarschuwende opmerking te herhalen: niets over de resultaten van vandaag zal veranderen dat de Democratische Partij grote problemen heeft, van grote berichten en beleidsvragen tot haar worstelingen tussen specifieke demografische groepen, zoals jonge mannen en niet-blanke kiezers.
Toch is de voortdurende democratische kracht bij speciale verkiezingen opmerkelijk. Het meest onmiddellijk zal het een herinnering zijn dat Democraten, ondanks hun uitdagingen, waarschijnlijk veel verkiezingen zullen winnen tussen nu en november 2028. De heer Trump wekt eenvoudigweg te veel oppositie op van zeer betrokken kiezers, en veel Republikeinen zullen als gevolg daarvan verliezen.
Dit zou niet noodzakelijkerwijs een grote verrassing moeten zijn – het is tenslotte wat er in de eerste termijn van Mr. Trump is gebeurd. Maar tot voor kort voelde de tweede termijn van de heer Trump niet alsof deze zich noodzakelijkerwijs zou ontvouwen zoals zijn eerste. Zijn eerste overwinning bracht duidelijke tekenen van democratisch ‘verzet’. Zijn tweede overwinning bracht sprake van een ‘sfeerverschuiving’ en Democraten ‘dood spelen’. Hoewel er inderdaad veel verschillen zijn tussen zijn twee overwinningen, blijkt dat de waarschijnlijkheid van Democraten om te stemmen niet onder hen is.
In feite is de kracht van Democraten in speciale verkiezingen tot nu toe dit jaar erg op hun kracht in 2017 – en sterker dan het was tijdens de Biden -jaren – volgens de berekeningen van de downballot.
Het besef dat Republikeinen behoorlijk kwetsbaar zijn bij verkiezingen buiten het jaar is niet zonder politiek gevolg. Het meest onmiddellijk heeft het al bijgedragen aan het besluit van de Trump -regering om de nominatie van Elise Stefanik voor VN -ambassadeur in te trekken. De partij kan niet langer vertrouwen hebben dat het haar sterk republikeinse stoel in New York in een speciale verkiezing zou behouden. Met Republikeinen die zo’n zwak huis meerderheid hebben, is het zelfs denkbaar dat pensionering en daaropvolgende speciale verkiezingen de partij controle over het Huis van Afgevaardigden zelfs kunnen kosten voor De verkiezingen van 2026, zoals Eli McKown-Dawson van het Silver Bulletin aangeeft.
Op de langere termijn kan de ellende van de partij het risico lopen de steun van de heer Trump onder de congresrepublikeinen te eroderen. Hoewel kracht bij speciale verkiezingen misschien niet veel betekent voor een hoogopdracht voor de presidentsverkiezingen, betekenen deze rassen waarschijnlijk iets voor lagere midtermen. Het leek zeker zo in 2018 en 2022, toen democratisch succes en veerkracht werd voorspeld door speciale verkiezingssterkte.
Terwijl Republikeinse leden een uitdagende cyclus overwegen, kunnen ze besluiten dat dit in hun belang is om zich van de president te onderscheiden.
