Ik laat anderen de tarieven van de economische bloedbad laten beschrijven, de tarieven van Trump zijn al begonnen aan te rijden. Ik wil de schade beschrijven die ze zullen aanrichten aan de Amerikaanse psyche en de Amerikaanse ziel.
Trump bouwt muren. Zijn handelsbeleid belemmert niet alleen de stroom van goederen, maar ook ook de stroom van ideeën, contacten, technologie en vriendschappen. Zijn immigratiebeleid doet hetzelfde. Hij valt de instellingen en gemeenschappen aan die het meest betrokken zijn bij internationale uitwisseling: wetenschappelijke onderzoekers, universiteiten, het diplomatieke korps, buitenlandse hulporganisaties en internationale allianties zoals NAVO.
De essentie van de Trump -agenda zou kunnen zijn: we houden niet van die verdomde buitenlanders.
Het probleem is dat grote landen door de geschiedenis van de westerse beschaving landen zijn geweest. Het zijn plaatsen geweest waar mensen van overal ontmoetten, ideeën uitwisselden en samen met nieuwe kwamen. In zijn boek ‘Cities in Civilization’ keek Peter Hall naar de meest innovatieve plaatsen door de eeuwen heen: Athene in de vijfde eeuw voor Christus, Florence in de 15e eeuw, Wenen van de late 18e eeuw tot de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, New York van de late 19e eeuw tot het midden van de 20e eeuw, de Bay Area later.
Ze ontmoetten allemaal plekken voor mensen uit verschillende naties. Hall schrijft: “Mensen ontmoeten elkaar, mensen praten, mensen luisteren naar elkaars muziek en elkaars woorden, dansen elkaars dansen, nemen elkaars gedachten in. En dus, door ongelukken van geografie, kunnen vonken worden geslagen en komen er iets nieuws uit de ontmoeting.” Dit, gaat hij verder, gebeurt op junctiepunten, plaatsen die wereldwijde interactie aanmoedigen. Dergelijke plaatsen hebben gemeenschappelijke kenmerken: ze zijn onstuimig, niet-klassen, niet-hiërarchisch, informeel.
Economische innovatie explodeert, schrijft hij, “op plaatsen met een rijk netwerk van importkanalen, die op hun beurt kanalen bieden voor nieuwe ideeën.”
Dit was vroeger Amerika. Een Crossroads Nation, we trokken zeer gedreven immigranten aan die wilden zijn waar de actie was. We verdedigden vrijhandel. Het Britse kolonialisme en het Amerikaanse internationalisme maakten Engels het dichtst bij een wereldwijde taal.
Dit was vroeger onze toekomst. In een essay voor buitenlandse zaken uit 2009, genaamd ‘America’s Edge’, voerde Anne-Marie Slaughter aan dat macht in de 21e eeuw zou opbouwen aan naties die zich in het centrum van netwerken plaatsten, en dat Amerika goed geschikt was om die rol te spelen. We hebben een diverse bevolking met wereldwijde verbindingen, allianties over twee grote oceanen, de grootste universiteiten met grote buitenlandse studentenorganisaties.
Dat alles wordt beschadigd. Maar dat is niet eens mijn grootste zorg. Mijn grootste zorg is over de geest en waarden van het land. De psychologie van mensen wordt gevormd door de omstandigheden die hen omringen. De voorwaarden die Trump creëert, zijn gebaseerd op en voeden een veiligheidszet: ze bedreigen ons; Het is een nul-sum, honden-eat-dog wereld; We moeten beschermen, beschermen, beschermen. We moeten muren bouwen.
Nogmaals, het probleem is dat als je naar de culturen van samenlevingen op hun hoogtepunt kijkt, dat vrijwel het tegenovergestelde is van de mentaliteit die je vindt. In, ‘beschaving’, zijn eigen overzicht van de hoogtepunten van de westerse geschiedenis, concludeerde de kunstcriticus Kenneth Clark dat grote periodes zijn gebouwd op groot vertrouwen – het vertrouwen van een land in zijn wetten en zijn capaciteiten. Dat deelde de cultuur van vertrouwen op natuurlijke wijze doordrenkte mensen met sociale moed, een wagende geest.
Denk bijvoorbeeld aan het soort mensen die innovatie en dynamiek stimuleren. Hoe zijn ze?
Ze plaatsen zichzelf in onbekende situaties. Ze zijn enthousiast over nieuwheid. De journalist Adam Hochschild schreef ooit: “Als ik in een land radicaal anders ben dan de mijne, merk ik veel meer. Het is alsof ik een geestverruimend medicijn heb gebruikt waarmee ik dingen kan zien die ik normaal zou missen. Ik voel me veel levendiger.”
Ze hebben diversieve nieuwsgierigheid. Hun interesses en enthousiasmen omvatten vele bollen. Nobelprijswinnaars hebben minstens 22 keer meer kans dan de gemiddelde wetenschappers om een nevenhobby te hebben als goochelaar, acteur, danser of een ander type artiest.
Ze hebben een sociaal bereik, een breed scala aan vrienden. In de decennia voordat hij ‘over de oorsprong van soorten’ publiceerde, wisselde Charles Darwin reguliere letters uit met ten minste 231 wetenschappers in 13 verschillende gebieden, zo gevarieerd als economie en biologie.
Ze zijn in staat om verschillende wereldbeelden te combineren. Creativiteit gebeurt vaak wanneer iemand twee sterrenstelsels van ideeën combineert. Pablo Picasso combineerde de westerse portretten met Afrikaanse maskers. Johannes Gutenberg combineerde Woodblock-gravure, munten maken en de wijnpers om zijn drukpers te maken.
Ze worden gedreven in de richting van voortdurende groei. Ze proberen hun belangen en gehechtheden uit te breiden, om voortdurend zelfverbetering aan te gaan. Je kunt zulke mensen zien omdat ze verschillende hoofdstukken hebben meegemaakt. Altijd leren, ze hebben hun interesses en wereldbeelden door de jaren heen verschoven, een manier afgebroken om betekenis te geven en iets nieuws op te bouwen. Ralph Waldo Emerson was op iets toen hij schreef: “Niet in zijn doelen maar in zijn overgangen is de mens geweldig.”
Er is een naam voor de waarden en houding die ik hier beschrijf: kosmopolitisme. De Cosmopolitan heeft wortels in één stad en één natie, maar schattingen en leert van vele andere nationale stromen. In een zin die ik hier eerder heb gebruikt, is haar leven een reeks gedurfde verkenningen van een veilige basis.
Soms lijkt het erop dat de 21ste eeuw de ene aanval na de andere is gezien bij het kosmopolitisme – vanaf 11 september. Leider na leider doet een beroep op angst voor onzuiverheid en dreiging. Deze gemiddelde wereldvibe vermindert niet alleen het contact tussen volkeren, maar het spreekt de ondernemingen die de beste bepalende eigenschap van Amerika is geweest. Trump belde woensdag bevrijdingsdag, maar stagnatiedag lijken misschien meer op.
Als Amerika nog steeds Amerika is, zullen deze tarieven het keerpunt van het Trump -presidentschap vertegenwoordigen. Mensen zullen verontwaardigd zijn over de nutteloze economische pijn die ze veroorzaken; en, subtieler, in opstand komen door de lafaardse waarden die ze vertegenwoordigen.
